13 maja na Scenie Studyjnej Teatru Jeleniogórskiego dwusetny raz zagrano „Testosteron” w reż. Małgorzaty Bogajewskiej.
Autorem sztuki jest Andrzej Saramonowicz, którego „Testosteron” był grany na początku przez aktorów Teatru Montownia w Warszawie. Drugim teatrem w Polsce, który umieścił ten tytuł na afiszu, jest właśnie Teatr Jeleniogórski. Premiera odbyła się 12 września 2003 roku.
To rzeczywiście ewenement, że jedna sztuka została zagrana aż tyle razy. Nie trzeba nawet specjalnie przypominać, o czym jest ta współczesna komedia, ponieważ prawie każdy jeleniogórzanin widział już „Testosteron”. Są nawet tacy widzowie, którzy oglądali go więcej niż dwa razy.
Testosteron to szczególna substancja, a gra aktorów w jubileuszowym dwusetnym już spektaklu, tylko to potwierdziła. Produkujemy dużą ilość endorfiny, gdy słyszymy Włodzimierza Dyłę, jak mówi w roli Miskiewicza, że kobiety mają pojemne... serca.
Zasmuceni reprezentanci męskiego gatunku zaczną ponownie w siebie wierzyć, gdy usłyszą Jacka Grondowego w roli Tytusa, który mówi, że jedna laska wiosny nie czyni.
Ten spektakl był także wyjątkowy pod innym względem. Do antraktu w roli Kornela widzieliśmy Marcina Tomczaka, a w drugiej części spektaklu grał go już Jakub Giel. Normalnie panowie zmieniają się co spektakl.
Na wspólnym spotkaniu z lampką wina, które poprowadzili aktorzy Małgorzata Osiej-Gadzina i Tadeusz Wnuk, nie zabrakło prezentów i podziękowań dla teatru, reżyserki, aktorów, pracowników technicznych, a wszystko odbywało się przy weselnych melodiach.
Jedno jest jednak pewne, potwierdzili to także goście na spotkaniu, że frekwencja na „Testosteronie” potwierdza fakt, iż teatr stał się miejscem, w którym bywać warto i bywać trzeba. Teatrowi wróży to dobrze na przyszłość.
