Wykryto wtyczkę adblock lub inną metodę blokowania reklam.
Nie lubisz reklam? Rozumiemy to.
Jednak Portal utrzymuje się głównie z tego źródła.
Dlatego proponujemy zakup subskrypcji, która pozwala na wyłączenie reklam.
Kupując subskrypcję pomagasz dzieciom z jeleniogórskich domów dziecka.
KUP SUBSKRYPCJĘ
Jeśli nie chcesz już teraz wykupić subskrypcji - prosimy o odblokowanie portalu w opcjach adblocka.
Zobacz jak odblokować
W 1822 r. gmina posiadała już własny cmentarz ewangelicki. Stały tu cztery kaplice, a jedna z nich miała podziemie do przechowywanie ciał przed pochówkiem. Po wojnie w kaplicy było jeszcze pełne wyposażenie do obrzędów pogrzebowych. Nekropolia była ogrodzona murem, znajdował się na niej również pomnik poległych żołnierzy niemieckich z I wojny światowej.
Na cmentarzu można jeszcze odnaleźć m.in. dwa grobowce podziemne, do których niestety wrzucane są odpady budowlane. Po wejściu pozostały jedynie dwie ogromne tuje. Można również zauważyć roślinność typową dla nekropolii, jak powojniki, czy róże, choć teren ten jest bardzo zarośnięty. – Chcielibyśmy odratować i wyeksponować część tych róż, gdyż starsi mieszkańcy często wspominają, że cmentarz był jednym z piękniejszych w okolicy, m.in.. Ze względu na różane krzewy – dodaje Robert Obaz.
Zachowała się również płyta nagrobna stolarza - Hermana Saiferta, który urodził się 1 grudnia 1866 r. i zmarł 17 maja 1921 r. Z przekazów ustnych wiadomo, że w jednym z grobowców prawdopodobnie pochowany był właściciel fabryki, której budynki zostały później zagospodarowane i rozbudowane na rzecz Celwiskozy.
Możliwe, że pochowana jest tu także Maria Zofia von Waldburg, żona hrabiego Jerzego von Henckel – Donnersmarck, ze śląskiego rodu magnatów ziemskich i przemysłowych, który był właścicielem XVIII-wiecznego pałacu w Gręboszowie.
- Sąsiadka opowiadała mi, że w podziękowaniu za to, iż hrabiemu urodził się syn Piotr, a do tej pory miał pięć córek, ufundował kościół, na którym umieszczona została tablica pamiątkowa, mówiąca o dziękczynieniu za narodziny syna. Jednocześnie jest tam wzmianka, że jego żona uciekając przed obcymi wojskami, zginęła i została pochowana w Goduszynie – powiedziała Halina Jęczmyk, wiceprezes Stowarzyszenia Goduszyn.
Halina Jęczmyk znalazła zdjęcia z początku XX w. dawnych mieszkańców Goduszyna oraz żołnierzy stacjonujących w okolicy, którzy także mogą być pochowani na tym cmentarzu.
O tym, że żyją jeszcze ludzie, którzy pielęgnują pamięć o pochowanych w Goduszynie ewangelikach świadczą znicze ustawione na pniu drzewa. - Przyjeżdżają tu osoby, które szukają grobów swojej rodziny i są zażenowane stanem cmentarza, gdyż wygląda on jak gęsty las. W 1982 r. stały tu jeszcze nagrobki, ale wjechano ciężkim sprzętem i zrównano je z ziemią – mówił Robert Obaz.
Nikt w tamtych czasach nie dbał o nekropolie ewangelickie. Nawet w ewidencji gruntów miejsce to funkcjonuje obecnie jako las, choć na starych mapach ewidentnie zaznaczony jest cmentarz z kaplicą.
- Ktoś kiedyś musiał popełnić ogromny błąd w nanoszeniach zmian na mapy Goduszyna, wpisując to miejsce jako las, dlatego zostanie to zmienione – powiedział Andrzej Łękawa, kierownik Referatu Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej Urzędu Miasta Jeleniej Góry.
O historii w pigułce
Od 1371 wieś ta nosi nazwę Goduszyn. W 1847 r. składała się z 17 gospodarstw rolnych, 17 ogrodników, 57 domów, ewangelickiego domu szkolnego i urzędu gminy. Przez 100 lat gmina należała do ewangelicznej parafii w Jeleniej Górze.
