Wychowankowie Internatu Zespołu Szkół w Lubomierzu – podobnie jak ich rówieśnicy z Kowar, co prezentowaliśmy kilka dni temu – postanowili dać dobry przykład, zachęcając do przestrzegania zasad kwarantanny, tym samym wsparli akcję #zostańwdomu. W tym celu postanowili stworzyć wiersz pod tytułem „Ku pokrzepieniu serc”.
Organizatorami całego przedsięwzięcia są wychowawcy Internatu Zespołu Szkół w Lubomierzu Michał Prutis oraz Mateusz Sadowski.
Bardzo się cieszymy i jesteśmy dumni ze swoich podopiecznych, że udało się stworzyć film bez wychodzenia z domu. Jest to dowód na to, że nasi uczniowie są wrażliwi społecznie, odważni i zaangażowani. W całej akcji można dostrzec akt solidarności oraz więzi, która wytworzyła się w naszej szkolnej społeczności. Jako przedstawiciele grona pedagogicznego również dołączamy się do młodzieży i apelujemy, aby wszyscy ci co mogą pozostali w domach. To jest teraz najważniejsze – dodają pomysłodawcy.
W akcji #zostańwdomu wzięli udział: Kacper Gerhard, Jakub Plewiński, Alicja Kulicz, Dominika Seńków, Kornelia Jaczun, Kamila Murasicka, Anna Kościńska oraz Sandra Kościńska.
„Ku pokrzepieniu serc...”
Przeczytasz o nim w prasie, znajdziesz wiadomości w internecie,
na temat wirusa, co sieje spustoszenie na całej planecie.
Na początku był w Chinach, większość myślała, że on zginie,
teraz jest już wszędzie, a co gorsze w Polsce i na Ukrainie.
Tyle zła już wyrządził, „morza” łez już wywołał,
lecz całego świata ostatecznie, jeszcze nie pokonał.
Jeszcze jest jakaś szansa, jeszcze tli się nadzieja,
by pokonać ostatecznie, tego cichego złodzieja.
Nazywany jest trafnie, ludzkiego życia rabusiem,
przyozdobiony jest koroną, nie jakimś zwykłym kapeluszem.
Jak korona, to król! Jak to, rabuś na tronie?
Nigdy dotąd tego nie było, w obliczu jego złej władzy, dobry świat tonie!
Zburzył dotychczasową harmonię ludzkiego życia,
Co gorsza jest niewidoczny i atakuje z ukrycia.
Co dzień smutna wiadomość na jego temat płynie,
opustoszył szkoły, internaty, miasta i świątynie.
Jest jednak odrobina światełka, co w ciemności rozbłyska,
nie witajmy się dłonią, unikajmy ludzkiego skupiska.
Myjmy ręce dokładnie, tak,
aby jasność, całą swą mocą, ciemność na zawsze spowiła.
Jeżeli takie decyzje podejmiemy i ustalimy, że się ich trzymamy,
to wierzę w to niezmiernie, że się szybko wszyscy spotkamy.
Uczniowie z nauczycielami, wychowankowie z wychowawcami,
A te, ciężkie chwile rozłąki, przykryjemy miłymi zdarzeniami.
Liczę na to ogromnie, że powrócą dobre czasy na świecie,
mam nadzieję, że to wszystko się unormuje w naszym lwóweckim powiecie.
Musi być dobrze w Tarnopolu ,w Kijowie, w Brzegu, w Sandomierzu,
lecz najlepiej na pewno będzie w ZS w Lubomierzu!
