Wykryto wtyczkę adblock lub inną metodę blokowania reklam.
Nie lubisz reklam? Rozumiemy to.
Jednak Portal utrzymuje się głównie z tego źródła.
Dlatego proponujemy zakup subskrypcji, która pozwala na wyłączenie reklam.
Kupując subskrypcję pomagasz dzieciom z jeleniogórskich domów dziecka.
KUP SUBSKRYPCJĘ
Jeśli nie chcesz już teraz wykupić subskrypcji - prosimy o odblokowanie portalu w opcjach adblocka.
Zobacz jak odblokować
Zjawisko opisała szeroko Gazeta Krakowska. Najbardziej zacierają ręce studenci polonistyki oraz sami poloniści, którzy nie pracują jako nauczyciele lub sobie dorabiają. Trzecioklasiści często idą na łatwiznę: wolą zapłacić 200 złotych niż samemu przygotować prezentację na ustny egzamin. Zdarza się też tzw. handel wtórny pracami, które już raz były przedstawione i wysoko ocenione. – Gwarantuję powodzenie. Praca jest napisana bardzo dobrze. Dostałam za nią 19 na 20 możliwych punktów – zachwala anonimowa (nie do końca, bo podaje swój e-mail) internautka.
Za pisanie prac biorą się już studenci trzeciego roku. Starsi mają w tym sporą wprawę. – Jeśli temat jest w miarę przystępny, praca jest gotowa po kilku dniach – odpowiedziała jedna z osób, którą za pośrednictwem internetu spytaliśmy, ile czasu zajmuje oraz ile kosztuje napisanie prezentacji. Cena: w zależności od objętości: 150 do 300 złotych.
Pieniądze często wysyłane są pocztą, zdarzają się przelewy bankowe. Rzadko dochodzi do osobistych spotkań zamawiających z wykonawcami. – Mimo wszystko wolę zachować incognito – przyznaje inny student, który zaoferował swoje usługi.
Nauczyciele problem znają, ale nic zrobić nie mogą. – Pewnym ograniczeniem jest lista propozycji tematycznych, spośród których uczeń musi wybrać jedno zagadnienie. Jest małe prawdopodobieństwo kupna pracy na rynku wtórnym. Trzeba pisać ją od podstaw – usłyszeliśmy od jednej z polonistek. – Dodatkowo pedagodzy sprawdzają postępy przy powstawaniu prac. – Trzeba napisać jej konspekt, przedstawić literaturę – podkreślają.
– Łatwo się zorientować na maturze, czyja praca jest samodzielna, a czyja – nie jest. Po trzech latach nauczania znam swoich uczniów i wiem, kogo na ile stać… – zaznacza nauczyciel polskiego jednej z jeleniogórskich szkół. Coraz częściej zdarza się, że w komisji zasiadają pedagodzy, którzy z referującym prezentację zajęć nie mieli i mają pojęcia o jego możliwościach.
Tymczasem sprawa nie jest błahostką, ale przestępstwem. – Do całego procederu, czyli kupowania prac maturalnych można by zastosować dwa paragrafy kodeksu karnego – podkreśla Halina Skorupska, prawnik. – Artykuł 286 kodeksu karnego stanowi o oszustwie, w wyniku którego osiąga się korzyść majątkową, a w przypadku handlu pracami maturalnymi zarówno autor pracy, jak i licealista oszukują komisję egzaminacyjną – wyjaśnia. Można by też zastosować art. 272, który mówi o wyłudzeniu poświadczenia nieprawdy od osoby upoważnionej do wydania dokumentu.
W tym przypadku jest to szkoła, która wystawia świadectwo maturalne nieuczciwym abiturientom. Komisja egzaminacyjna może złożyć doniesienie o popełnieniu przestępstwa. – Z tego, co wiem, nie było takich przypadków – dodaje H. Skorupska.
