Wycieczkę proponujemy zacząć ze Szklarskiej Poręby, a zakończyć w Jagniątkowie. Kierunek nie jest przypadkowy, wyjazd możemy sobie zaplanować praktycznie co do godziny – ale z powrotem to już różnie bywa, a komunikacja z Jagniątkowa autobusem MZK jest prawie co godzinę i dlatego nie musimy się śpieszyć, aby wrócić do domu. Po dojechaniu do Szklarskiej Poręby Górnej, kierujemy się do Muzeum Mineralogicznego i tu zaczynamy swoją wędrówkę żółtym szlakiem do magicznego miejsca jakimi są dwa Śnieżne Kotły. Początek drogi jest dość łagodny. Ale po pół godzinie dochodzimy do miejsca, które śmiało możemy nazwać ,,droga dla kozic” - jest to fragment szlaku, który nie widział remontu już od dość dawna. Po około następnych 30 minutach wchodzimy na drogę szutrową, transportową, do schroniska Pod Łabskim Szczytem. Proponuję podejść jeszcze około 15 minut i pierwszy postój zorganizować w miejscu ujęcia wody pitnej. Tu można odpocząć i się ochłodzić, a woda z przelewu smakuje wspaniale.
Idąc dale dochodzimy do skały Wahadło, wspaniały twór natury. Polecam zaglądnąć za skałę – tu rozciera się wspaniały widok na Kotliną Jeleniogórską. Do schroniska dochodzimy licząc razem z przerwami po około dwóch godzinach. Warto tu odpocząć i się posilić. Grupa skał poniżej to ,,Borówczane Skały”. Aby dojść do szlaku, który nas doprowadzi do naszego celu wędrówki musimy podejść około 100 m wyżej ponad schronisko do szlaku zielonego, szlaku nazywanego ,,Ścieżka nad Reglami”. Kamienny chodnik wijący się pomiędzy kosodrzewiną doprowadzi nas po około półtorej godziny do Śnieżnych Kotłów.
Śnieżne Kotły stanowią ścisły rezerwat KPN – leżą one w dole położone pomiędzy Wielkim Szyszakiem a Łabskim Szczytem. Mały Kocioł Śnieżny położony jest po zachodniej stronie, czyli od strony naszej wędrówki, a Wielki Kocioł Śnieżny na wschodzie. Oddziela je naturalna grobla – skalista grzęda. Górna krawędź Wielkiego Kotła Śnieżnego położona jest na wysokości 1490 m n.p.m. Dno kotłów na wysokości 1200 m n.p.m. i zamyka je wspaniale widoczny wał morenowy. Uroku dna Wielkiego Kotła Śnieżnego dodają dwa Śnieżne Stawki – niewielkie zbiorniki o krystalicznej czystej wodzie (dla tych, którzy mieliby ochotę na wykąpanie się tu, przypominam że jesteśmy w ścisłym rezerwacie).
Roślinność w kotłach to bardzo rzadkie gatunki, których występowanie liczyć może 200 - 300 osobników. Takimi rzadkimi egzotycznymi roślinami, które tu występują to Czosnek siarkowy (Allium victorialis) lub Biedrzeniec mniejszy skalny (Pimpinella saxiffaga ssp. Rupestirs).
Po nacieszeniu oka otaczającymi nas widokami i wspaniałą przyrodą, ruszamy w drogę powrotną – cały czas zielonym szlakiem, kamiennym chodnikiem w dość dobrym stanie, dochodząc do ,,Rozdroża Pod Śmielcem” po około 6,5 godzinie. Tu na rozdrożu zaczynamy powrót do Jagniątkowa. Obok mamy Czarny Kocioł (polecam go zostawić sobie na następną okazję) i schodzimy do Jagniątkowa Koralową Ścieżką, szlak koloru czarnego, według zapisów wiódł tedy jeden ze szlaków przemytników - ,,Goralenstain” (ponoć nazwa to pomyłka przy zapisie gdzie zamiast G wpisano C i wyszło Corale). W Jagniątkowie jesteśmy po około ośmiu godzinach wędrówki. Trasa jest wymagająca, ale niezbyt trudna – polecam ją szczególnie w dni pogodne, aby wielkość Kotłów Śnieżnych była widoczna w całości.
