Andrzej Bobkowski wielokrotnie/ pod red. Krzysztofa Ćwiklińskiego i in.
To zbiór tekstów – wystąpień, które zostały zaprezentowane na konferencji zorganizowanej w 2013 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim z okazji setnej rocznicy urodzin pisarza. Kto śledzi zmagania historyków literatury z fenomenem Bobkowskiego ten wie, że nie jest pierwsza próba całościowego ujęcia jego twórczości, ale tym razem mamy do czynienia z projektem niezwykle udanym, różnorodnym, ciekawym, a przede wszystkim wytyczającym badawcze ścieżki na przyszłość. Ten stan rzeczy w zasadzie nie powinien nikogo dziwić, bo krytyków, podobnie jak czytelników można podzielić na tych, którzy przed sobą mają jeszcze tę niezwykłą przygodę literacką i na tych, którzy już zostali porwani, uwiedzeni, trudno im się z tego stanu wyzwolić – wystarczy jeden cytat i już są pogrążeni w lekturze, a na zdystansowane spojrzenie nie ma już miejsca. Trzeba było czasu, odwagi, wielokrotnej lektury, aby zmierzyć się z legendą Kosmopolaka z Gwatemali, wyciągnąć na światło dzienne to, co do tej pory było pomijane a wymaga krytycznej postawy, analizy i dyskusji, przy czym pisarstwo wcale nie traci na atrakcyjności. Z bogatego tomu referatów warto zwrócić uwagę na dwa wzbogacające naszą wiedzę biograficzną: o krakowskich latach „chuligana wolności” i ewangelickiej części rodziny Bobkowskich. Z kolei Dorota Kozicka zastanawia się któremu ze współczesnych twórców najbliższa jest postawa autora „Szkiców piórkiem”. Wnikliwemu spojrzeniu poddane zostały listy Bobkowskiego z Gwatemali, głównie do Anieli Mieczysławskiej i Jerzego Giedroycia, przy czym w tym drugim przypadku otrzymujemy zapis niezwykłej przyjaźni, która, pomimo wielu różnic, trwała pomiędzy tymi niezwykłymi osobowościami. Wojciech Ligęza pokusił się o prześledzenie innej korespondencyjnej zażyłości, jaka łączyła Bobkowskiego z Kazimierzem Wierzyńskim. Miejmy nadzieję, że ten do tej pory nieopublikowany zbiór listów w końcu ujrzy światło dzienne. I czekamy na kolejne sensacje literackie wynikające z odczytywania tekstów Bobkowskiego z rękopisów. Jedno jest pewne – niepamięci kurz mu nie grozi! Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej (KH)
Maciejowa. Zarys dziejów i opis krajoznawczy. Ivo Łaborewicz
Niniejsza publikacja to pierwsza powojenna monografia poświęcona najbardziej na północny wschód wysuniętej dzielnicy Jeleniej Góry, która do 1976 roku była odrębną miejscowością. Dzielnicy o charakterze wsi łańcuchowej, położonej wzdłuż Radomierki oraz przy ważnym szlaku komunikacyjnym łączącym Kotlinę Jeleniogórską z Wrocławiem, która nigdy nie była związana z turystyką. Typowy rolniczy charakter wyróżnia ją zdecydowanie z wszystkich dzielnic miasta oraz okolicznych miejscowości. W związku z tym i historia Maciejowej jest inna niż te, do których przywykliśmy czytając monografie regionalne.
Co ciekawe w dziejach tego miejsca, to to, że według badań archeologicznych to właśnie tu rozpoczęła się kolonizacja kotliny, świadczy o tym grodzisko nad Złotuchą oraz neolityczne ślady odnajdywane w ziemi. Maciejowa przoduje zatem jako osada. W obecnym kształcie jej początki sięgają XIII wieku. Od tego czasu trafia w różne ręce, przechodzi lata prosperity, klęsk żywiołowych, wojennych zniszczeń, reform administracyjnych. Jej właściciele wywodzili się z rodów śląskich, niemieckich, ale również pochodzili z Hiszpanii, czy Węgier.
Monografia zawiera nie tylko historię Maciejowej, opisuje również nieistniejące oraz istniejące zabytki, wyjaśnione w niej jest pochodzenie nazw miejscowych (np. lasu o nazwie Stary Koń, Piekiełka, Bełkotki) oraz zlokalizowane i nazwane okoliczne wzniesienia. Jednym z nich jest Koziniec, który według badań archeologicznych ma bardzo ciekawą przeszłość.
Oczywiście nie zabrakło rozdziału o pałacu i mauzoleum, informacji o dramatycznym wydarzeniu z 1964 roku oraz o dość hardej postawie powojennej ludności Maciejowej wobec reform i nakazów państwowych.
Maciejowa wita i żegna u progu Jeleniej Góry, warto poświęcić chwilę uwagi tej dzielnicy i odkryć jej barwne dzieje, wtedy nawet stanie w korku może stać się bardziej przyjemne, bo można powędrować w wyobraźni w wybrane historyczne czasy. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
Malina cud-dziewczyna – Katarzyna Pakosińska
To według autorki najzabawniejsza książka dla dziewczyn zamieszkujących na wschód, zachód, północ i południe od Milanówka. Dlaczego Milanówka? Bo akcja powieści dzieje się właśnie w Milanówku. Kiedy? To trudne pytanie. To chociaż kto jest jej bohaterką? Malina, jedynaczka, właścicielka ciemnej czupryny i psa Rudzielca, która lubi jajko na miękko-twardo, pogaduchy z mamą i babciami, skoki na trampolinie i śmieszne słowa, takie jak serdelek albo… Nie, tego drugiego nie możemy wam zdradzić. Odkryjecie je sami po przeczytaniu całej książki. Malina nie nosi zegarka, ma kłopoty z romronkami i wścibskim sąsiadem – panem Drążkiem. Pewnego dnia odkrywa tajemnice starego radia i szmaragdełka – dzięki nim poznaje różne domowe historie. BA! Staje się ich uczestniczką. Mamy więc rodzinne sekrety, przygody, trochę szkolnych i sercowych problemów, a na dokładkę – dla was zadania do wykonania. Nie, nie z matematyki! Zresztą otwórzcie książkę i przekonajcie się sami. (opis wydawcy). Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AJ)
Świat Równoległy - Tomek Michniewicz; czyta : Krzysztof Gosztyła
To najnowsza książka polskiego reportera i podróżnika. Jest w niej osiem pasjonujących historii z różnych części świata. Wraz z Tomkiem podróżujemy do Pakistanu, gdzie himalaiści stali się ofiarami ataków terrorystycznych. Zwiedzamy też najsurowsze więzienie w San Quentin, w którym rządzą gangi. Poznajemy tez Egipt i Malediwy. Udajemy się też do Johannesburga – najniebezpieczniejszego miasta na świecie, w którym rządzi okrucieństwo i bezsensowna przemoc. ,, Świat...” to bardzo dobrze, żywiołowo napisany reportaż o polskich siłach specjalnych. To tekst chwytający za serce i pozostający w pamięci także dzięki rewelacyjnemu lektorowi Krzysztofowi Gosztyle. Audiobook dostępny w zbiorach Wypożyczalni Książki Mówionej Książnicy Karkonoskiej. (AS)
