Gra w butelkę. Biografia Ireneusza Iredyńskiego. Małgorzata Raducha
„Żył 46 lat. Pił, ale i bywał twórczo trzeźwy, bił, jednak wobec „prawdziwych”, niewykreowanych ludzi był czuły i troskliwy, prowokował i wszczynał burdy, a podczas spotkań z szerszą publicznością okazywał się nieśmiały i skromny – on, mieniący się jednym z najważniejszych dramaturgów XX wieku. Pisał dramaty o przemocy i umieraniu, zdradzie i wszelkich łotrostwach oraz liryczne teksty piosenek. Grany na świecie, nie znał języków obcych. W więzieniu potrafił znaleźć swoją niszę wolności i pisać. Nie miał złudzeń co do systemu, w którym żył, ale pijał z ubekami. Nie mając matury, cytował Dostojewskiego i Potockiego. Sprzeczności w „życiopisaniu” Ireneusza Iredyńskiego można by jeszcze mnożyć.” Co do tego dodać? Że pomimo swoich wad kobietom wydawał się bardzo pociągający. Zniewalał je erudycją, nieprzeciętną inteligencją i poezją. Był autorem tekstu piosenki „Moja miła, moja cicha, moja śliczna…”, którą wykonywał Jerzy Połomski. Czytał dwie-trzy książki dziennie. Potem bił. Jedni twierdzą, że siedział za politykę, inni, że za gwałt. Nie znosili go koledzy po piórze i towarzysz Gomułka. Stanisław Lem i Sławomir Mrożek wymieniali w listach na jego temat słowa pełne ironii i złośliwości. Nie cenili jego twórczości, nie akceptowali trybu życia. Ale miał też przyjaciół. Sam był wiernym, lojalnym i oddanym przyjacielem. To opinia Wiktora Osiatyńskiego. Wielbił go też Jonasz Kofta, z którym łączyło go wiele, ale najbardziej miłość do psów. Żaden z nich nie zostawił na pastwę losu napotkanej psiej biedy, choć w domu każdego z nich zawsze już był jakiś szczęśliwiec, który dochodził do siebie po przeżytej bezdomności albo ludzkim okrucieństwie. Były tylko dwa momenty w jego życiu, kiedy nie pił: dzieciństwo, którego nie chciał wspominać i najważniejszy – pisanie. Jak to możliwe, że jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych polskich twórców jest dziś praktycznie nieznany? Książka dostępna w zbiorach książnicy Karkonoskiej. (KH)
Jak będzie po śmierci i inne opowiadania. Ladislav Klíma
Niewielki zbiór opowiadań jednego z najbardziej oryginalnych pisarzy literatury czeskiej, filozofa, który przekraczał wszelkie normy życia społecznego, patrona ideowego czeskiego undergroundu. Jaroslav Klíma w opowiadaniach wykorzystuje elementy grozy połączone z surrealizmem i filozofią egodeizmu i egosolizmu. Sen we śnie, zwidy, majaczenia, groteska, to typowe elementy jego utworów. Jego bohaterowie tracą pewność tego, co realne, a co urojone przez umysł, życie, czy śmierć – jak odróżnić te dwa stany? Świat nie jest przyjazny, zwodzi, zmienia się, a ludzie z przyjaciół zmieniają się w egzekutorów. Turpistyczna „Historia prawdziwa, co zdarzyła się w Postmortalii” odgrywa się poza rzeczywistością, jej bohaterowie są odrażający, mocno przerysowani, nie do zaakceptowania. Dlaczego? Bo wg narratora to psyche jest prawdziwą naturą, to ona jest uwięziona. Opowiadanie „Helena Marna” przywodzi na myśl opowiadania Edgara Alana Poe, los głównej bohaterki, początkowo świetlany nagle zmienia się w horror, kto lubi strach, ten będzie zachwycony, a kiedy do horroru dołączyć groteskę i pomieszanie snu z jawą, to dlaczego koniec był właśnie taki? Nikt nie potrafił odpowiedzieć. Niezwykle działa na wyobraźnię opowiadanie „Udając się do miasta D.” Główny bohater trafia w pułapkę, labirynt lasu z setkami ścieżek, na dodatek ktoś go obserwuje, a napotkany mężczyzna jest przerażający. Czy to nie jest senny koszmar? Zbiór zamyka opowiadanie „Setki kobiet”, jego osią jest Nemezis, kara, która jest nieuchronna.
Zbiór opowiadań Klímy to literatura dla outsiderów, miłośników mroku, grozy, filozofii Schopenhauera i Nietzschego, dla poszukujących skomplikowanych odrealnionych metafor rzeczywistości, dla tych, którzy się lubią bać i dla tych, którzy się nie boją bać. Dla tych, którzy mają odwagę podsuwać wyobraźni wizje tych przerażających światów i ich bohaterów. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
Serce Neftydy. Marcin Szczygielski
Jaki będzie świat, gdy spełni się największe marzenie ludzkości?
Effi tego samego dnia wkracza w dorosłość i… traci wszystko – cumujący w pasie planetoid prom kosmiczny, na którym dorastał, zostaje unicestwiony przez drony Federacji, a w eksplozji ginie matka bohatera. Wśród szczątków kampera cudem udaje mu się odnaleźć fragment jej ciała, który zamyka w kriokapsule i wyrusza na Duat – wyniszczoną w wyniku kilkusetletnich wojen genetycznych Ziemię. Liczy na odnalezienie czynnego laboratorium, w którym zdoła przywrócić matkę do życia. Okazuje się, że planeta wcale nie przypomina martwego, toksycznego świata znanego mu z internetowych przekazów. Czekają tam na niego wielka przygoda, wielkie niebezpieczeństwo, wielka tajemnica i skomplikowana miłość.
Space opera osadzona w epoce upadku i narodzin cywilizacji. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AJ)
W maratonie życia. Anna Harłukowicz-Niemczynow; czyta: Joanna Domańska
To opowieść o wzlotach i upadkach, o błędach, które należy wybaczać, o miłości na którą zasługuje każdy z nas. Książka ta jest pełna mądrych życiowych porad, złotych myśli, które warto zapamiętać.
Matylda bierze udział w maratonie. To takie odkupienie win. Podczas tego biegu rozlicza się z przeszłością, ze wszystkim tym, co wydarzyło się w jej życiu. A trzeba przyznać, że wydarzyło się bardzo wiele. Wie czym jest nieodwzajemniona miłość, wie czym jest romans z żonatym mężczyzną oraz utrata dziecka. Jednak kobieta nie załamuje się. Bierze sprawy w swoje ręce i walczy o lepsze jutro dla siebie oraz synka. Czy ta walka będzie wygrana? Czy dotrze do linii mety już jako inna kobieta?
Powieść ta jest warta przeczytania. Daje nadzieję, że życie zawsze można zmienić na lepsze, jeśli bardzo się tego chce. Audiobook dostępny w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AS)
