Stoicyzm uliczny. Jak oswajać trudne sytuacje. Marcin Fabjański
Chyba to, co najlepszego dzisiaj możemy podarować medykom to odpowiedzialne zachowania, żeby im nie przysparzać pracy swoją osobą i życzenia w związku z tym też ślemy specyficzne: obyśmy my się nie spotkali, chyba że zdalnie albo po epidemii na kawie. Czyli ciało zostaje w domu (choć okrutnie tęskni do wiosny!) a my zajmujemy się duchem, bo „myślenie może zabić.” Tak zaczyna swoją książkę Marcin Fabjański autor „Stoicyzmu ulicznego. Jak oswajać trudne sytuacje”. A myślenie zabiło pewnego Brytyjczyka, który popełnił samobójstwo, bo myślał, że wygrał w Lotto, ale jego kupon tuż przed losowaniem stracił ważność. Po jego śmierci stwierdzono, że niedokładnie sprawdził numery. „Skoro myślenie może zabić, o ileż łatwiej może unieszczęśliwić” twierdzi dalej autor i proponuje nam skupić się na naszym wewnętrznym dyskursie, aby on nie zapanował nad nami. Nie jesteśmy pierwszymi, którzy zmagają się z tym problemem. Przed nami byli choćby stoicy. Wypracowali wiele technik, ćwiczeń, formuł, które działały na nich terapeutycznie, a „Stoicyzm uliczny” udowadnia, że i my możemy z nich skorzystać. „Opisałem czterdzieści jeden typowych sytuacji życiowych, w których często cierpimy bardziej niż trzeba, bo poddajemy się tyranii niezdrowych myśli. Każdą z nich opatrzyłem stoicką receptą. Oczywiście nie wyczerpałem wszystkich możliwości – ani sytuacji, ani środków. Ale większość stoickich zaleceń pomaga w rozmaitych okolicznościach.”
No i proszę: sytuacja 29 – przeziębienie: „Nie cierpię być przeziębiony. Zapchany nos, gorączka, ogólne osłabienie. Brak refleksu, niemożność skoncentrowania się, wolne myślenie, tępota fizyczna i intelektualna. Przeziębienie wyklucza mnie z gry zwanej życiem. Tyle w tym czasie mógłbym zrobić. Niech to się wreszcie skończy! Chcę móc znowu normalnie żyć.” A co na to Marek Aureliusz? Każde zdarzenie jest tak zwykłe i znane jak róża na wiosnę i owoc w jesieni. Czymś takim jest bowiem i choroba, i śmierć, i potwarz, i zasadzka, i wszystko to, co głupców cieszy lub smuci. I komentarz autora: „To nie zły los zgotował ci przeziębienie, tylko splot naturalnych procesów. Nie jesteś więc niczyją ofiarą, tylko częścią przyrody, w skład której wchodzą twoje ciało i umysł, ale także wirusy. Los nie pastwi się nad tobą – nie przeklinaj go ani nawet nie odczuwaj tego, czego doświadczasz jako najmniejszej choćby niewygody. Doświadczasz rzeczy naturalnych i neutralnych. Jak zawsze liczy się twoja reakcja – to ona czyni różnicę.” Stoickiej mądrości, przynajmniej na czas trwania epidemii! książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej.(KH)
Tajemnica Askiru. Tom 3. Oko Pustyni - Richard Schwartz
Nadal znajdujemy się w orientalnym klimacie. Nasi bohaterowie próbują rozwikłać zagadkę, ponieważ ktoś chce dokonać zamachu na przyszłej emirze. Nic nie składa się w jedną całość i do samego końca nie wiadomo, kto stoi za spiskiem. Wraz z bohaterami poznajemy też głębiej kulturę egzotycznego kraju w którym się znaleźli, a także historię Domu Orła, jego upadku, a także historię samego sługi Havalda- Armina. Odkryjemy też inne rodzaje magii do tej pory nieznane, które pozwalają wyczuć obecność nekromanty. Sami bogowie zaskoczą bohaterów, podając im pomocną dłoń w ciężkich chwilach próby.
Dowiemy się także jak działają wrota, które teleportują naszych bohaterów z jednego miejsca na drugie. Poznamy też nowe magiczne stworzenia, a mianowicie elfy, które czczą boga-wilka i same też posiadają pewne magiczne zdolności, których niestety nie mogę zdradzić. Lud elfów potrzebuje też pomocy, ponieważ jego członkowie umierają, a przede wszystkim znajdują się w krainie kompletnie skutej lodem.
Opisy miejsc, zdarzeń i postaci zachwycą na pewno każdego czytelnika. Autor pisze z ogromną płynnością, ale też bardzo obrazowo, dlatego też bardzo łatwo wyobrazić sobie egzotyczne miejsca, czy ludzi. Dzięki zręcznemu warsztatowi autora można też poczuć smak słodkich przekąsek które oferuje nam Gasalabad.
Pomimo tego, że Schwartz przedstawia nam piękny obraz odległego kraju, pokazuje nam piękne zakątki, niespotykane stworzenia, jak majestatyczny gryf, ale pokazuje też niesamowitą brutalność z jaką są karani mieszkańcy Gsalabadu za swoje przewiny. Jak się okazuje ten odległy kraj jest pełen kontrastów.
Sam koniec książki jest bardzo zaskakujący, więc cały czas można główkować nad rozwiązaniem zagadki zawartej w książce, tak jakby się czytało dobrą powieść detektywistyczną, bądź kryminalną, wzbogaconą o dużą dawkę magii. Ten typ książki jest w zasadzie stworzony dla każdego, zawiera w sobie tak wiele elementów, że każdy znajdzie tutaj cos dla siebie. Serdecznie polecam. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej, a także na Legimi. (PW)
Rozgwiazdo gdzie jesteś? Stephane Barroux
8 czerwca obchodzimy Światowy Dzień Oceanów. To idealny moment, by zachęcić najmłodszych do zgłębienia wiedzy o oceanach i ich mieszkańcach. Z tej okazji prezentujemy pięknie ilustrowaną książkę dla młodszych dzieci pt. Rozgwiazdo gdzie jesteś? znakomitego ilustratora Stephane'a Barroux. W tej książce słowa są zbędne, ponieważ wszystko to, na co uwagę chce zwrócić autor zawarte jest na pełnych kolorów i szczegółów ilustracjach, które świadczą o niezwykłej fantazji i wrażliwości autora. Książka obrazkowa zaprasza nas do niezwykłej zabawy w chowanego, podczas której dzieci mają za zadanie odnajdywać morskie zwierzęta. Gdzie jest rozgwiazda?, Dokąd odpłynęły meduzy?,Gdzie jest błazenek? Czy uda nam się znaleźć je wszystkie? Strona po stronie zmienia się obraz a czytelnik przenosi się w głębiny oceanu. Na pierwszych stronach książki widzimy piękny podwodny świat z mnóstwem morskich stworzeń, których niestety ubywa z każdą kolejną stroną. Ich miejsce zajmują góry śmieci na dnie wód, których ciągle przybywa i przybywa. Widząc to wszystko zdenerwowany wieloryb wkracza do akcji! Czy uda mu się oczyścić ocean? Sięgając po tę książkę najmłodsi czytelnicy będą wyszukiwali głównych bohaterów książki a jednocześnie poprzez zabawę nauczą się wrażliwości i zrozumieją jak ważne jest dbanie o środowisko. Trzeba pamiętać, że morza i oceany zajmują ponad 70% powierzchni Ziemi. Wytwarzają większość dostepnego tlenu i dostarczają nam pożywienie, a przecież często o tym zapominamy. Zapraszamy do lektury! Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (AJ)
