Testament Marii. Colm Toibin
Zawsze chciałam tę książkę przeczytać właśnie w tym czasie okołoświątecznym. Żeby przywołać Tajemnicę tamtych dni, nieznośnie przez nas polukrowaną, szczelnie przysłoniętą zajączkami, koszyczkami, jajeczkami. Chyba tylko literatura ma jeszcze taką moc. I chyba tylko literatura potrafi na tyle uruchomić wyobraźnię, aby, choć w myślach, przenieść się do tamtej Jerozolimy czy Nazaretu. Maria Colma Toibina, najwybitniejszego współczesnego pisarza irlandzkiego, jest inna od tej, do której przyzwyczaiła nas tradycja. Zdecydowanie inna. Samotna, niepogodzona, gniewna - zwyczajnie po ludzku nieszczęśliwa. Inaczej też postrzega to, co zaważyło na losach świata. Nie ma w niej zgody, aby to właśnie cierpienie miało cokolwiek naprawić. Cierpienie jej syna. Niewyobrażalne. Monolog Marii - sugestywny, pełen samooskarżeń, ale i celnych obserwacji zachowań czy ukrytych motywów postępowania innych – przywraca właściwą miarę rzeczy. I jakże zrozumiała jest w tym kontekście jej tęsknota: „Jeśli wodę można zamienić w wino, a zmarłych przywrócić do życia, w takim razie chcę, żeby cofnięto czas. Chcę wrócić do lat sprzed śmierci mojego syna lub zanim opuścił dom, kiedy był dzieckiem i żył jego ojciec, a na świecie panował spokój. Chcę, żeby wrócił jeden z tych złocistych dni (…). To już się skończyło. Chłopiec stał się mężczyzną, opuścił dom i zamienił się w konającą postać wiszącą na krzyżu. Chcę móc sobie wyobrazić, że to, co się z nim stało, nie przyjdzie, że zobaczy nas i postanowi: nie teraz, nie oni. I zostawi nas, byśmy mogli się zestarzeć w spokoju.”
Dobrych Świąt! Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Mitologia słowiańska. Jakub Bobrowski
Tym razem książka, która teoretycznie nie jest książką fantasy, ale bardzo ściśle się wiąże z literaturą z kategorii fantasy. Większość autorów, których czytamy swoją inspirację czerpała właśnie z różnego rodzaju mitów oraz podań ludowych. Jest to na pewno pozycja obowiązkowa dla wszystkich fanów twórczości Sapkowskiego.
Z tej książki możemy się między innymi dowiedzieć skąd się wzięła strzyga, jakie są jej korzenie. Dowiemy się też nieco więcej o wąpierzu, który różni się dość znacząco od wampirów które poznaliśmy poprzez różne powieści. Z książki można też się wiele dowiedzieć na temat wiary naszych przodków, o bogach opiekujących się nimi zanim nastało Chrześcijaństwo.
W mitach pojawiają się też postaci wiedźm, którymi opiekował się nikt inny jak bóg podziemi. Stąd mogły się wziąć wszystkie przypuszczenia w późniejszym czasie, że czary wiążą się z diabłem. Natomiast w wierze Słowian znajdziemy wiele pozytywów jeśli chodzi o wiedźmy. Były one uważane zawsze za uosobienie mądrości i osoby, z którymi warto żyć w zgodzie. One zwykle chroniły wsie i doradzały, kiedy nieprzychylne duchy nawiedzały wieś.
Dzięki tej książce możemy poznać wiele stworzeń ze Słowiańskich wierzeń, w oryginalnej wersji, które pojawiają się też w książkach fantasy, a także poznać wierzenia naszych przodków.
Książka już dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. Serdecznie polecam (PW).
Obudzę się na Shibui. Anna Cima
Bardzo dojrzała narracyjnie i ciekawa kompozycyjnie debiutancka powieść, która pomysłowo łączy różne style, czyli powieść studencką, opowieść o związkach, zagadkową powieść z przeszłości, okraszając to elementami metafizycznymi, filozoficznymi, detektywistycznymi i podróżniczymi. Autorka przeplata współczesną studencką Pragę z egzotycznymi japońskimi dzielnicami, współczesnych bohaterów z duchami z przeszłości, a w to wszystko wkomponowuje fragmenty utworu Kawashity, tragicznie zmarłego w 1938 roku pisarza japońskiego. Kijomara Kawashita to kluczowa postać powieści, nie pojawia się jako bohater, ale jego twórczość i dociekanie kim był spaja wszystkich bohaterów książki. To, że myśl może człowieka wewnętrznie rozszczepić, oraz, że myśl może się też zmaterializować, czego dowodzi fabuła, jest elementem łączącym wszystkie płaszczyzny narracyjne. Na dodatek to wszystko dzieje się na oczach czytelnika i w zasadzie nie dziwi. Dzięki temu można spędzić na Shibui kilka lat i być niewidzialnym, a mimo to uratować komuś życie. Zaczęło się od tego, że 17 letnia Jana Kupkova bardzo chciała odwiedzić Japonię. Od tego momentu nic co się działo w jej życiu nie działo się bez powodu i bez związku z Kijomarą Kawashito. Debiut Anny Cimy spotkał się w Czechach z bardzo entuzjastyczną oceną, autorka zdobyła kilka bardzo ważnych nagród literackich, w tym nagrodę Magnesia Litera za debiu. Książka pachnąca Japonią dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (JJ)
