Wykryto wtyczkę adblock lub inną metodę blokowania reklam.
Nie lubisz reklam? Rozumiemy to.
Jednak Portal utrzymuje się głównie z tego źródła.
Dlatego proponujemy zakup subskrypcji, która pozwala na wyłączenie reklam.
Kupując subskrypcję pomagasz dzieciom z jeleniogórskich domów dziecka.
KUP SUBSKRYPCJĘ
Jeśli nie chcesz już teraz wykupić subskrypcji - prosimy o odblokowanie portalu w opcjach adblocka.
Zobacz jak odblokować
Gatunki tulipanów, które można podziwiać w Książu to m.in. Pays Bas, Agrass White, Strong Love i Strong Gold. Dodatkowo zakwitły żonkile, narcyzy, szafirki armeńskie i narcyzy trąbkowe Dutch Master. Początki tarasów Książa swą historią sięgają XVI wieku. Ich założycielem był hrabia Jan Henryk I von Hohberg. Założone na miejscu rozebranych fortyfikacji piastowskiego zamku, przez lata były nieustannie powiększane i zmieniane.
Swój obecny kształt książańskie tarasy zyskały w latach 1909-1915, w czasie wielkiej przebudowy zamku przeprowadzonej przez księcia Jana Henryka XV. Duży wpływ na ich obecny wygląd, a także wybór nasadzonych na początku 20. wieku roślin miała jego angielska żona, będąca jednocześnie najsłynniejszą w historii mieszkanką zamku czyli księżna Daisy von Pless. Przed ostatnią wojną światową książańskie tarasy obsadzano dwa razy do roku (wiosną i jesienią), a potrzebnych do tego było ponad 20 tys. roślin. W większości pochodziły z książęcego ogrodnictwa i palmiarni w Lubiechowie. W czasie II wojny światowej i po jej zakończeniu tarasy uległy częściowemu zniszczeniu.
Taras baszty prochowej zdobi, znajdującą się w jego południowo-zachodnim narożniku budowla od której wziął swoją nazwę. Górna kondygnacja tej wielobocznej, kamiennej (krytej ceramicznym dachem) baszty, została wzniesiona na fundamentach średniowiecznej wieży o tej samej nazwie. W starszej części zachowały się oryginalne okienka strzelnicze i gotycki portal. Kamiennymi schodami, znajdującymi się przy ścianie tej baszty, można zejść w dół do niżej położonego tarasu Bogini Flory.
Taras Środkowy ozdobiony był dwoma fontannami figuralnymi (we wschodniej i zachodniej stronie tarasu), autorstwa rzeźbiarza śląskiego (pochodzącego ze Świebodzic) Blichmanna. Boczne płaszczyzny ich balustrad są bogato dekorowane płaskorzeźbami o motywach geometrycznych i roślinnych. Ze środka każdej fontanny wyrasta kolumna zwieńczona głowicą koryncką. Trzony głowic ozdabiają maski, z których tryska woda. Nie zachowały się do naszych czasów posążki nimf z dzbankami, które niegdyś stały na szczytach kolumn tych fontann. Z dzbanków także wytryskiwała strumieniami woda.
Największym z tarasów jest Taras Zachodni. Zdobi go neobarokowa fontanna o włoskim pochodzeniu, którą otaczają dwie mniejsze, a całość bierze w swoje ramy kompozycja z bukszpanu, krzewów, trawy i kwiatów. Przed wojną taras był co roku na wiosnę ozdabiany drzewami laurowymi w ogromnych drewnianych donicach, które zimę spędzały w garażach przy parkingu..
Na tarasach powstało wiele produkcji filmowych. Do najbardziej znanych należą „Trędowata” w reżyserii Jerzego Hoffmana, „Diabeł” Andrzeja Żuławskiego, „Ciemno, prawie noc” Borysa Lankosza oraz „Dolina Bogów” Janusza Majewskiego. Gwiazdą tego ostatniego był słynny hollywodzki aktor John Malkovich.
W ostatnich latach pracom konserwatorskim poddano pochodzące z Włoch fontanny Bogini Flory i Trytonów. Obecnie odnawiane są kolejne na tarasie Podkowiastym i Wodnym. Najwięcej fontann, bo aż 27 znajduje się na Tarasie Wodnym.
W soboty i niedziele książańskie tarasy można zwiedzać w godz. od 9:00 do 19:00, a od poniedziałku do piątku w godz. od 9:00 do 18:00. Zakupiony bilet na tarasy umożliwia także zwiedzanie książęcej Palmiarni.
Zamek Książ położony jest na granicy Przedgórza Sudeckiego i Sudetów Środkowych, w centralnym obszarze Książańskiego Parku Krajobrazowego utworzonego w 1981 roku nad rzeką Pełcznicą, należącą do dorzecza Odry. Sam zespół kompleksu zamkowego zbudowany został na wysokim cyplu skalnym w zakolu rzeki Pełcznicy (ok. 80 m nad dnem doliny) na jej prawym brzegu na wys. 395 m n.p.m. Zamek Książ to miejsce wyjątkowe, jest to trzeci co do wielkości zamek w Polsce i jeden z największych w Europie. W sposób szczególny stanowi przykład bogatego dziedzictwa kulturowego Ziemi Wałbrzyskiej – części Dolnego Śląska, regionu Polski o zawiłej historii, bogatym dorobku materialnym i intelektualnym, pełnym wspaniałych widoków i tajemniczości.
