Na Scenie Studyjnej jeleniogórskiego Teatru im. Cypriana Kamila Norwida trwają ostatnie przygotowania do spektaklu “Audiencja III czyli Raj Eskimosów” pióra Bogusława Schaeffera w reżyserii Wojciecha Ziemiańskiego. Premiera zaplanowana jest na 20 listopada, dzięki uprzejmości dyrektora teatru Piotra Jędrzejasa.
Będzie to swoisty benefisowy spektakl Renaty Pałys i Macieja Tomaszewskiego, pary aktorów teatralnych, filmowych i telewizyjnych, którzy 35 lat wstecz – za dyrekcji Aliny Obidniak - debiutowali na deskach jeleniogórskiego Teatru im. Norwida w dramacie austriackiego pisarza Ödöna von Horvátha “Opowieści Lasku Wiedeńskiego” w reżyserii Włodzimierza Nurkowskiego. Renata Pałys wcieliła się wówczas w postać niepozornej, chorej umysłowo panny Emmy, a Maciej Tomaszewski wystąpił wtedy jako artysta z zespołu kabaretu.
Renata Pałys telewidzom kojarzy się jednak przede wszystkim z rolą złośliwej Heleny Paździoch w sitcomie Polsat “Świat według Kiepskich”, w którą wciela się od roku 1999. A Maciej Tomaszewski, aktor wrocławskiego Teatru Współczesnego, powszechnie stał się znany jako Marek Żukowski, lekarz ginekolog w Szpitalu Kolejowym we Wrocławiu, z opery mydlanej “Pierwsza miłość”, emitowanej przez telewizję Polsat od roku 2004.
Spektakl reżyseruje Wojciech Ziemiański, który w latach 1978-79 i 1986-87 związany był z jeleniogórskim Teatrem im. Norwida, a od roku 1987 jest aktorem wrocławskiego Teatru Polskiego. Co ciekawe, w 1986 roku na Scenie Studyjnej Teatru im. Norwida Wojciech Ziemiański pod opieką artystyczną Krystiana Lupy wraz z Ewą Sobiech był współrealizatorem i wykonawcą “Audiencji III (Raj Eskimosów)” Schaeffera.
“Audiencja III czyli Raj Eskimosów” została napisana dla dwójki aktorów, którzy mają przedstawić powierzchowność dialogu dwojga ludzi. On – prelegent, profesor, kochanek, mężczyzna, aktor... otrzymuje w tym utworze partnerkę: nieznajomą, uczennicę, przyjaciółkę, towarzyszkę życia, kochankę, wroga, autorka... – zależnie od sceny.
W sztuce dominującym tematem staje się dialog kontrast między płciami. Autor rozpisał na dialogowe partie niejednolity emocjonalny związek profesora i uczennicy, ujawniający czasem swoje miłosne zabarwienie. Kobieta jest tutaj postacią, która za sprawą cech przypisanych przez przewrotną naturę żeńskiej płci potrafi zburzyć nawet racjonalną sytuację i rozbudzić kreatywną siłę fantazji. Mężczyzna nie znajduje w sobie na tyle silnej woli, by oprzeć się wyobraźni i – co tu ukrywać – biologicznej przewadze swojej partnerki. Sztuka pełna dynamiki scenicznych sytuacji składa się z wielu błyskotliwych dialogów, często o filozoficznym charakterze i o dowcipnych puentach.
