Agata Urbańska - Krasowska edukacje artystyczną rozpoczęła od liceum plastycznego w Bydgoszczy w 1995 r. Następnie studiowała na Uniwersytecie im. Mikołaja Kopernika w Toruniu Wydział Sztuk Pięknych – kierunek grafika warsztatowa. W 2005 r. obroniła z wyróżnieniem dyplom z litografii i aneks z malarstwa. W trakcie studiów została wyróżniona nagrodą prof. Ryszarda Krzywki w dyscyplinie grafika. Po obronie została zaproszona do udziału w V Międzynarodowym Triennale Grafiki „Kolor w Grafice” w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu. Stamtąd wysłano jej prace na wystawę polskiej grafiki w Salonikach w Grecji. Agata Urbańska-Krasowska w trakcie studiów rozpoczęła drugi kierunek – grafika projektowa. Później odbyła kurs ceramiki artystycznej I i II stopnia w pracowni Pani Ady Wituckiej w Bydgoszczy. Pracowała w Centrum Kultury i Sztuki w Sępólnie Krajeńskim, gdzie prowadziła zajęcia z rysunku i malarstwa. Przez jakiś czas prowadziła też pracownię ceramiki w Środowiskowym Domu Samopomocy w Więcborku.
Prace, które zostaną zaprezentowane na wystawie w Kromnowie pochodzą z cyklu „Człowiek – Zwierz”.
Ten cykl ma obnażać, poprzez zwierzęta ludzką naturę – tę jej gorszą stronę – opisuje Agata Urbańska - Krasowska. - Celowo obrazy wykonałam w formie zawiązującej do barokowych portretów – złota, zdobna rama, ciemne tło, popiersie najczęściej z profilu. W baroku portretowano w ten sposób postacie, które zajmowały wysokie stanowiska np. króla, papieża, kardynała. Wizerunek ukazywany był w sposób poważny, dostojny, postacie często trzymały atrybuty władzy, herb lub inne przedmioty stanowiące o jej randze. Ubrane były bogato i odświętnie. W mojej serii to zwierzę zyskuje rangę dostojnika godnego tego typu portretu. Różnica polega na tym, że ubierając moich przedstawicieli zwierząt nie szukam odświętnych szat, tylko takie, które wniosą dodatkowe treści do obrazu i obnażą ludzką niegodziwość. Atrybuty, w które doposażam moje zwierzęta, to nie insygnia władzy tylko rzeczy, które wskazują tę ludzką niegodziwość, do której w danym obrazie nawiązuję. Moje zwierzęta ukazuję w barokowym, ciemnym, mrocznym klimacie. Ostatni jednak obraz, który przedstawia samego człowieka jest już na jasnym tle stanowiąc czystą prawdę i dopowiadając sens całości.
Dominika Zamara to śpiewaczka operowa, laureatka międzynarodowych nagród, zaczęła grać na fortepianie w wieku siedmiu lat. W roku 2005 otrzymała stypendium od rządu włoskiego na roczną naukę w konserwatorium muzycznym w Weronie. W 2007 roku ukończyła z wyróżnieniem wrocławską Akademię Muzyczną w klasie prof. Barbary Ewy Werner. Występuje na scenach najsłynniejszych teatrów operowych w Europie (w Niemczech, Polsce, Włoszech, Anglii i Szwajcarii) i Stanach Zjednoczonych. Jej piękny sopranowy głos wzbudza zachwyt nie tylko miłośników muzyki klasycznej. We Włoszech, ojczyźnie opery, w ciągu kilku lat udało jej się zrobić spektakularną karierę.
