Błędne łąki. Jarosław Szczyżowski
„Las jest zły. Trzeba uważać, by w lesie nie przebywać samemu”.
Późna jesień w Górach Izerskich to czas wyciszenia. Tętno regionu zwalnia, ruch turystyczny ustaje, a przyroda przygotowuje się do zimowego odpoczynku. To idealny moment, by poczuć prawdziwego ducha tego miejsca.
Góry Izerskie leżą na pograniczu – polsko-czeskim, ale też na granicy cywilizacji, która powoli wkracza od strony Świeradowa-Zdroju i Jakuszyc. To również granica między tym, co widoczne – resztki murów, fragmenty dawnych osad, gospód i domów – a tym, co ukryte pod ziemią: stare sztolnie i tajemnice skryte w licznych torfowiskach. To miejsce budzi dwojakie uczucia: z jednej strony pragnie się podzielić jego wyjątkowym pięknem, z drugiej – ocalić jego samotnię. Nic dziwnego, że gdy tylko pojawia się większy ruch, góry wydają się bronić…
Tak dzieje się, gdy do Chatki Górzystów trafia para dziennikarzy, próbujących rozwikłać zagadkę śmierci dwojga studentów. Aleks Lipski i Katarzyna Ferenc, poznają się na miejscu, mimo początkowych wątpliwości, szybko łączą siły i zaczynają współpracować. Jednak Aleksa wciąż niepokoi pewna myśl, „kim, do cholery jest ta dziewczyna”.
Wraz z Kaśką i Aleksem poznajemy mniej i bardziej intrygujących mieszkańców okolicy, odwiedzamy kultowe i rzadziej odwiedzane miejsca, odkrywamy nietypowe historie tych niepozornych gór. Trafiamy również na znane tu od wieków, tytułowe błędne łąki. Ponadto przyjazd dziennikarzy dziwnym trafem zbiega się z serią niefortunnych zdarzeń, a im dalej w las, tym mroczniej: kradzież, podpalenie, powieszenie!?
„Nagle coś łupnęło. Lipski poczuł, jak cierpnie mu skóra”.
Komu tak bardzo zależy na zachowaniu tajemnicy zaginięcia dwójki młodych ludzi? Ile prawdy kryje się w tekstach dawnego profesora Willa Ericha Peuckerta. Kto jeszcze musi zginąć, by sekret nigdy nie wyszedł na jaw? Co kryją izerskie torfowiska? I kto z Was po lekturze książki odważy się pójść i sprawdzić, czy w Chatce można już napić się ogórkowej?
„Błędne łąki”, to kolejna, po „Obserwatorium” opowieść pozornie mająca na celu odwieść nas od górskich wędrówek. Czy jednak autor jest świadomy, że skutek może być odwrotny?
ag
W pułapce. Five nights at Freddy’s. Acott Cawthon, Elley Cooper
„Królik zatrzymał się przed drzwiami z napisem: »Urodziny« i skinął, by Oswald poszedł za nim.”
Wielki żółty królik nie wyskoczył z koszyczka, nie jest milutki, ani do przytulania. Eleanor zaś ma swój powód, żeby spełnić marzenie Sary. Co ma w głowie wielki metalowy niedźwiedzia? A co ma w brzuchu?
Trzy opowiadania otwierają cykl Five Nights at Freddy’s: Fazbear Fright. Polecam je fanom dreszczowców i horrorów, tym, których laleczka Chucky nie motywuje do wyłączenia telewizora, wielbicielom Krainy Czarów i Oz, klimatu książek E. A. Poe.
Ja się boję animatroników, przeraża mnie myśl o wejściu do ciemnego magazynu z lalkami, dlatego opowiadania o Oswaldzie, Sarze, Milusi Głupiusi, o dzieciach zaginionych w dziwnych okolicznościach, z którymi musi się zmierzyć oficer Larson zrobiły na mnie wrażenie. Filmu na pewno nie obejrzę!
I jeszcze -> będę się dłużej zastanawiać, czego pragnę i za jaką cenę.
Let's take a look at the Stitchwraith – who the hel is Stitchwraith… Ciąg dalszy nastąpi.
Książka na jeden wieczór. Kurczaki i króliki… Seria dostępna w zbiorach ZAKAMARu w Książnicy Karkonoskiej. Zakup z dotacji za pośrednictwem Miejskiej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.
JJ
Strzeżcie się, potwory! tekst: Jorge Aguirre; ilustracje: Rafael Rosado; fabuła: Rafael Rosado, i Jorge Aguirre (komiks 7+)
To już trzeci i ostatni tom o niesfornej, nadgorliwej Claudette – hałaśliwej i odważnej dziewczynce, która pragnie zostać wielką wojowniczką. Niezrównowa… znaczy niezrównana kowalówna tym razem zechce za wszelką cenę wygrać turniej, licząc na mnogość potworów i niebezpieczeństw. Okazuje się jednak, że za namową żony markiz Mont Petit Pierre szykuje zdecydowanie bardziej… życiowe dyscypliny rywalizacji.
Poza głównymi bohaterami i widocznym momentami uprzejmym księciem Henrim z Górskiej Cytadeli, największą uwagę na planszach zwracają osobliwi przedstawiciele Morskiego Królestwa, w tym rudowłosy Ulryk Urodny i jego matka, wokół których pełno jest motywów falującej wody (szczególnie widocznych na sukni królowej). Reszta bohaterów to jakby mdłe tło, nawet sama Claudette w trakcie wydarzeń traci zwykłą wyrazistość charakteru i pierwsze skrzypce zaczynają za nią grać Gastone i Marie. Nie jest to przesadnie trafiony pomysł, bo całość historii traci przez to pazur. Humor, komizm sytuacji i nawiązania do współczesnego slangu wciąż są obecne, jednak odnieść można wrażenie, że tym razem autorzy nie wykorzystali do końca potencjału fabuły.
Rysunki w komiksie wciąż są barwne i dynamiczne, a w tym tomie wymagały jeszcze dodatkowego planowania, bo bohaterów oraz scen zbiorowych było znacznie więcej. Na końcu w książce autor ilustracji prezentuje szkice poglądowe i krótko opisuje swoje pomysły na niektóre stroje, postaci i miejsca z III części przygód Claudette.
Mimo rozmachu, z jakim przygotowane były toczące się w tej historii igrzyska, uważam, że to najsłabszy komiks spośród serii. Miło było doczekać się pozytywnego zakończenia, ale zbyt wiele pojawiło się uproszczeń, przeoczeń i bardziej żenującej, niż śmieszącej tępoty niektórych bohaterów. W Bibliotece Dziecięco-Młodzieżowej kompletną serię „Przygody Claudette” znajdziecie na półce z komiksami.
mkc
