Pchli pałac. Elif Safak
Agrypina Fiodorowna Antipowa przybyła do Stambułu w 1920 roku. Jak tysiące białych Rosjan uciekła ze swojej ojczyzny ogarniętej bolszewickim szaleństwem. Jej mąż był generałem – trudno o większe przewinienie. Ale Stambuł nie był dla nich przyjazny. Agrypina nie zaznała tam szczęścia. Po latach Paweł Pawłowicz Antipow, pragnąc wszystko żonie wynagrodzić, wybudował jej kamienicę, którą ona radośnie nazwała Cukiereczek. Minęły lata, Antipowie pomarli. Pałac przeszedł w inne ręce, mieszkania zostały wynajęte. Być może losy mieszkańców potoczyłyby się inaczej, gdyby…, no właśnie. Kamienica została postawiona w osobliwym miejscu - przedtem były tu dwa cmentarze: muzułmański i ormiański. Podobno został tam pochowany święty mąż. Czy można się dziwić, że w Pałacu Cukiereczek wszystko było inne, ekscentryczne, również jego mieszkańcy? Choć początki tej opowieści sięgają pierwszej połowy dwudziestego wieku, to jest to jak najbardziej współczesna powieść, z wcześniejszego okresu twórczości, bardzo u nas lubianej Elif Safak. Trudno nie pokochać jej pisarstwa. Ma w sobie coś z Szecherezady. Świetnie to widać na przykładzie tej książki, gdy strona po stronie nabiera rozpędu i rozmachu. I choć na początku nic nie wskazuje, że zostaniemy tak wciągnięci w życie lokatorów Pałacu Cukiereczek, to sami nawet nie wiemy kiedy, nie potrafimy wskazać tego momentu, gdy czujemy się z nimi jak z najlepszymi, znanymi od lat sąsiadami. Uczestniczymy w skrywanych za zamkniętymi drzwiami tajemnicach i dramatach, poznajemy ich pogmatwane losy i historie i na równi z nimi chcemy się dowiedzieć, dlaczego w Pałacu Cukiereczek dzieją się takie dziwne rzeczy. I jak to u Elif Safak bywa: jednostkowe biografie są najczęściej pretekstem do przedstawienia uniwersalnych prawd, pokazania przekroju tureckiego społeczeństwa, ale przede wszystkim powrotem do ukochanego Stambułu. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (KH)
Cisza w Pradze. Jaroslav Rudiš
Początek XXI wieku w Pradze. Jeden dzień kończącego się lata spaja losy pięciu zupełnie różnych osób. Początkowo łączy ich tylko czas i miejsce. Mijają się, patrzą na te same miejsca, słuchają tych samych wiadomości, nawet wpadają sobie w oczy. Petr, Vanda, Wayne, Hana, Vladimir. Tramwajarz, nieletnia wokalistka kapeli punkowej, amerykański prawnik, zwiedzająca Europę dyplomatka, były filharmonik, wdowiec, który stracił słuch muzyczny. Każdy z tych bohaterów dotarł do miejsca, w którym konieczna jest zmiana, do miejsca w którym trzeba się zatrzymać i popatrzeć na świat i swoje życie choć trochę krytycznie. W zasadzie te historie można uznać za banalne, powtarzalne, typowe, ale ponieważ zostały opowiedziane przez bohaterów bezpośrednio, to uderzają autentycznością. Wyjątkiem od banału jest Vladimir, samozwańczy mesjasz, który stara się zbawić świat przed hałasem, który w ciszy odkrywa zbawienie dla ludzkości, który w codziennej walce o ciszę traci siły i chęć do życia. Fabuła książki skonstruowana jest jak teledysk, krótkie spuentowane obrazy z życia bohaterów przeplatają się jeden za drugim, akcja zmierza do miejsca i punktu kulminacyjnego. Tu spotykają się wszyscy, by odkryć ciszę w Pradze. Dekadencki klimat, wizja apokaliptyczna, egoizm, nieudana miłość, samotność, spocone miasto, dźwięki, zapachy, migawki z życia ulicy, ten jeden dzień w Pradze, podczas którego w głowach bohaterów przewija się temat ciszy. Jaroslav Rudiš jak zwykle prowokuje do refleksji, jak zwykle stawia przed nami rodzaj powieści- lustra, bo jego bohaterowie to także my. Zapraszamy do dyskusji na temat prozy Jarosłava Rudiša podczas spotkania DKK Cze¬ski Čtvr¬tek al¬bo in¬ny dzień ty¬god¬nia, które odbędzie się 18 lutego o godz. 17:00 (ul. Bankowa 27, I piętro). Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej (JJ)
https://angelus.com.pl/2014/06/jaroslav-rudis-fragment-nowej-powiesci/
Zadziwiające życie. Dlaczego każdy z nas jest wszechświatem? – Misha Maynerick Blaise
Czy wiecie, że każdy atom naszego ciała składa się z pozostałości gwiazd i potężnych galaktycznych eksplozji? Albo że nasz mózg w prawie w 80 proc. składa się z wody? Uwierzycie, że grzybom jest genetyczne bliżej do człowieka niż do świata roślin? A my, ludzie, jesteśmy połączeni tą samą biochemiczną podstawą ze wszystkimi żywymi istotami na Ziemi – od jednokomórkowej ameby po wielkiego płetwala błękitnego! Prawda czy fałsz? Sprawdźcie sami! Gwarantujemy, że po przeczytaniu tej książki już nigdy tak samo nie spojrzycie na swojego kota, psa czy rybkę w akwarium. Albo patyczaka. Książka dla młodych naukowców ciekawych świata i ich rodziców, którzy nie zawsze potrafią odpowiedzieć na pytania dzieci… Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej (AJ)
Jeszcze jeden oddech - Paul Kalanithi; czyta: Radosław Krzyżowski
To książka, która trzyma w napięciu niczym najlepsza powieść. Czyta się ją inaczej niż fikcję, bo wciąż ma się świadomość autentyczności opowiadanej historii. Całość napisana jest z chirurgiczną precyzją, ale i z literackim zacięciem. I nic dziwnego, gdyż autor był człowiekiem wszechstronnym, miłośnikiem książek i poezji. Znajduje to odzwierciedlenie w jego zapiskach – w tekście znajdujemy nie tylko medyczne szczegóły, ale i odwołania do kultowych powieści, znanych wierszy i literackich anegdot.
„Jeszcze jeden oddech” to książka w formie biografii, która potrafi wzruszyć, tworzy miłą atmosferę w świecie medycznym. Wielu z nas dzisiaj by się załamało, gdybyśmy usłyszeli o diagnozie: IV stadium raka płuc. Paul, lekarz neurochirurg nie załamał się. Czy pogodził się ze swoim losem? Postanowił o tym wszystkim napisać. Przedstawić nam swoją historię życia jako pacjenta i lekarza.
Polecam tę książkę ze względu na to, że jest ona wskazówką dla ludzi żyjących bez braku nadziei. Dzięki tej książce istnieje szansa na lepsze jutro. Audiobook dostępny w zbiorach Książnicy Karkonoskiej (AS)
