Wykryto wtyczkę adblock lub inną metodę blokowania reklam.
Nie lubisz reklam? Rozumiemy to.
Jednak Portal utrzymuje się głównie z tego źródła.
Dlatego proponujemy zakup subskrypcji, która pozwala na wyłączenie reklam.
Kupując subskrypcję pomagasz dzieciom z jeleniogórskich domów dziecka.
KUP SUBSKRYPCJĘ
Jeśli nie chcesz już teraz wykupić subskrypcji - prosimy o odblokowanie portalu w opcjach adblocka.
Zobacz jak odblokować
Lżejszy od fotografii - o Grzegorzu Ciechowskim. Piotr Stelmach
Każdego roku, w kwietniu, w toruńskim klubie Od nowa odbywa się zlot fanów Republiki i Grzegorza Ciechowskiego – Dzień Białej Flagi. To w tym klubie 25 kwietnia 1981 r. Republika rozpoczęła swoją działalność. Dlatego zachęcam do przeczytania książki Piotra Stelmacha „Lżejszy od fotografii –
o Grzegorzu Ciechowskim”. Życie i twórczość artysty oraz pióro redaktora radiowej Trójki sprawiły, że czyta się tę książkę jednym tchem choć jej objętość to ponad 600 stron. Rozpoczyna się mocno, bo od śmierci Ciechowskiego, płynnie przechodząc przez kolejne etapy kariery i życia artysty aż do jego narodzin. Wspominają go bliscy, rodzina, znajomi, koledzy z zespołu, przyjaciele, artyści m.in.: Zbigniew Hołdys, Lech Janerka, Kayah, Jan Jakub Kolski, Kora, Wojciech Waglewski i wielu wielu innych.
Grzegorz Ciechowski – lider i wokalista zespołu Republika, poeta , kompozytor, pianista, flecista, producent, idol, ikona polskiego rocka. Jest autorem genialnych tekstów, które napisane w czasach PRL nie straciły na znaczeniu, a wręcz przeciwnie, zyskały nowy sens. Pod pseudonimem Ewa Omernik napisał teksty do pierwszej płyty Justyny Steczkowskiej „Dziewczyna szamana”. Jako Grzegorz z Ciechowa wydał album „ojDADAna”, gdzie oryginalne nagrania ludowe znakomicie połączył z nowoczesnymi brzmieniami, np. Piejo kury, piejo”. Dla Lady Pank napisał tekst „Zostawcie Titanica”. Po rozpadzie Republiki w 1986 r. rozpoczął karierę solową jako Obywatel G.C. i wydał pięć płyt długogrających. W 1992 r. Republika reaktywowała się i Ciechowski powrócił do zespołu. Zmarł 22 grudnia 2001r. Marek Niedźwiecki tak wspomina ten dzień: „Dwa dni przed Wigilią. W radiu to mój ulubiony czas. Jestem przygotowany do „Markomanii”. Zaczynam i kilka minut później w reżyserce dzwoni telefon. Wszyscy byli załamani i przerażeni. Nie wiedziałem co mówić. To były czasy, kiedy jeszcze podchodziliśmy trochę inaczej do takich wiadomości. Nie chcieliśmy rozdrapywać tematu. Teraz, kiedy dzieje się coś takiego, mówią o tym wszyscy, komunikaty lecą non stop na żółtym pasku, wszyscy grają i komentują. My wtedy zrobiliśmy to inaczej. Cisza była naszym hołdem dla niego”.
To pasjonująca książka, która wciągnie nawet tych, którzy z Ciechowskim do tej pory nie mieli do czynienia… (AR)
Książka dostępna jest w zbiorach Wypożyczalni Głównej oraz Filii nr 3, Filii nr 4, Filii nr 5, Filii nr 8 i w Legimi.
Dodatkowo zachęcam do innych pozycji dotyczących Ciechowskiego i Republiki:
Leszek Gnoiński „Republika. Nieustanne tango” (Wypożyczalnia Główna)
Anna Sztuczka, Krzysztof Janiszewski „My lunatycy : rzecz o Republice” (Wypożyczalnia Główna oraz Legimi)
Małgorzata Potocka „Obywatel i Małgorzata” (Wypożyczalnia Główna, Filia nr 8 oraz Legimi)
Grzegorz Ciechowski „Obcy astronom” (Filia nr 4)
Żeby umarło przede mną. Jacek Hołub
„Żeby umarło przede mną. Opowieści matek niepełnosprawnych dzieci” - tak dokładnie brzmi tytuł tej pozycji. Już przeczytanie tych dwóch zdań wywołuje ciarki na plecach. Podtytuł też jest straszny. Gdzie są ojcowie tych dzieci? Historie tych kobiet i ich dzieci są bardzo podobne. Całe ich życie naznaczone jest walką o każdy dzień, o każdy oddech, o każdą chwilę, gdy ulżą w bólu swemu dziecku, gdy poczują, że to co robią dla swoich pociech ma sens.
Nam wszystkim autor zadaje to samo pytanie, co robimy dla ludzi niepełnosprawnych i ich rodzin? Po pierwsze - ojcowie, gdzie oni są? Można wzruszyć ramionami, oczywiście odeszli, bo mężczyzn przerasta taka sytuacja. Nie chcą widzieć leżących, śliniących się dzieci, koło których trzeba czuwać przez całą dobę. Nie lepsi okazują się lekarze. Szczególnie młodym matkom delikatnie sugerują, by oddały dzieci do jakiegoś ośrodka, bo „nic z tego nie będzie”. To jeszcze można zrozumieć, bo wiedzą, jak wygląda codzienna walka bliskich o byt niepełnosprawnego. Trudno jednak pojąć, dlaczego nie starają się tak, jak przy innych dzieciach i tym biednym, już skrzywdzonym na starcie dzieciom, stawiają złe diagnozy. Zostawione same sobie rodziny nie potrafią wyrwać się z kieratu codzienności i cieszyć tym , co jest zwykłą radością życia. Dobija ich brak ośrodków rehabilitacyjnych, brak wykwalifikowanej kadry, brak pieniędzy.
Reportaż czyta się praktycznie za jednym posiedzeniem. Nie jest to lektura przyjemna. Skłania wszystkich, którzy sięgają po niego do głębokiej refleksji nad tym, co my jako społeczeństwo robimy dla takich ludzi. Smutne płyną z niego wnioski. Siedząc w fotelu, w ciepłym mieszkaniu, patrząc na swoje bawiące się beztrosko dzieci, myślimy, że nas to nie dotyczy, przecież nie mamy na to wpływu. Autor poprzez te historie przekazuje nam ważną myśl o tzw. niepełnosprawności społecznej, która z definicji oznacza warunki, jakie społeczeństwo stwarza osobom z niepełnosprawnością. Zwróćmy uwagę, iż chodzi w tej definicji o nas wszystkich, czyli ogół obywateli. Czy robimy wszystko, by ulżyć tym ludziom w ich przerażającej samotności w codzienności? A może zamykamy oczy, bo tak jest najłatwiej? Po lekturze pozostaje w nas niepokój, który być może pozwoli kiedyś, gdy nadarzy się okazja, by pomóc, nie schować oczu za żaluzjami powiek. Książka dostępna w Legimi. (ET)
Detektywistyczne łamigłówki Lassego i Mai. Martin Widmark, Helena Willis
Biuro detektywistyczne Lassego i Mai to seria książek, których akcja rozgrywa się w małym szwedzkim miasteczku Valleby i jego okolicach. Główni bohaterowie, Lasse i Maja, chodzą do tej samej klasy i wspólnie prowadzą małe biuro detektywistyczne. Książki świetnie nadają się dla dzieci, które właśnie zaczynają samodzielnie czytać. Duża czcionka, czarno-białych ilustracje oraz trzymająca w napięciu akcja sprawiają, że nawet najbardziej oporni mali czytelnicy czytają je z wypiekami na twarzach. Oprócz świetnych książek „Biura detektywistycznego” polecamy „Detektywistyczne łamigłówki”. W serii wydano: „Brązowa księga”, „Srebrna księga”, „Złota księga”, „Diamentowa księga”. Razem z bohaterami pomagamy odnaleźć skradzione przedmioty, odczytujemy co kryje się w zaszyfrowanej wiadomości, ujawniamy plan włamań, rozpoznajemy sfałszowane bilety, pomagamy złapać złodzieja obrazów. Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej. (DP)
Bauman. Dariusz Rosiak
Nakładem Wydawnictwa Mando ukazała się pierwsza biografia Zygmunta Baumana, zmarłego w 2017 roku polskiego socjologa, filozofa, eseisty, o którym pisano „najważniejszy krytyk naszych czasów”. Do roku 1968 Zygmunt Bauman był prof. Uniwersytetu Warszawskiego, później Uniwersytetu w Leeds. Znany na świecie myśliciel, autor prac o kulturze współczesnej i jeden z twórców tzw. „koncepcji ponowoczesności”. Prace naukowe Baumana zdobywały zawsze rzesze czytelników ze względu na ich rzetelność intelektualną oraz talent eseistyczny i popularyzatorski autora. Biografia Dariusza Rosiaka została pomyślana jako historia myśli profesora. Jest doskonałym przykładem biografii intelektualnej. Tutaj ważne są doświadczenie, idee, reguły pracy naukowej. Mniejsze znaczenie ma portretowanie , czy chronologia życia profesora . Na szczególną uwagę zasługuje rozdział opisujący czas emigracji, tej na fali wyjazdów w marcu 1968 roku, ale znajdujemy tu również rozmowy z córkami profesora, jego przyjaciółmi i krytykami.
Znakomita książka biograficzna, skrupulatna i prawdziwa, oparta na dobrych źródłach historiograficznych. (EM)
