Wykryto wtyczkę adblock lub inną metodę blokowania reklam.
Nie lubisz reklam? Rozumiemy to.
Jednak Portal utrzymuje się głównie z tego źródła.
Dlatego proponujemy zakup subskrypcji, która pozwala na wyłączenie reklam.
Kupując subskrypcję pomagasz dzieciom z jeleniogórskich domów dziecka.
KUP SUBSKRYPCJĘ
Jeśli nie chcesz już teraz wykupić subskrypcji - prosimy o odblokowanie portalu w opcjach adblocka.
Zobacz jak odblokować
Wchodząc na widownię, publiczność wysłuchuje audycji lokalnego radia, w której to opowiada się o trochę zmyślonych wydarzeniach minionych dni w Jeleniej Górze. Spektakl rozpoczyna się przy opuszczonej kurtynie. Publiczność czeka i wsłuchuję się w wiadomości i muzykę z radia. Kurtyna unosi się i rozpoczyna się spektakl. Dynamiczna muzyka nadaje tempo pierwszej scenie i angażuje widza od samego początku w fabułę. A ta wydaję się dość błaha! Niepozorny nowoczesny i schludny salon fryzjerski rodem wyjęty z kobiecych komedii amerykańskich, gdzie mistrzem nożyczek jest egzaltowany i zmanierowany młody mężczyzna - Antoni (Stefan Krzysztofiak), staje się miejscem zbrodni. Pracuje tu druga fryzjerka (Marta Łącka), która odbiera telefony oraz plotkuje z klientkami. Do salonu przychodzą stali bywalcy, których życiowe historie są znane – kolejna wizyta u fryzjera to kolejny odcinek życiorysu. Znane, prawda? U fryzjera opowiada się o prywatnych sprawach, problemach i rozterkach. W „Szalonych nożyczkach” powielony jest ten schemat. Wydawać może się to nudne. Widzów angażuje fakt, że bohaterowie spektaklu pochodzą z Jeleniej Góry.
Pan Więckowski (Jacek Grondowy) mieszka w dzielnicy Maciejowa. Szydzi z niego fryzjer, gdyż to ten zakątek miasta, który jest zaściankowy. Kurtuazyjne zachowanie klientów i rozmowy o artystce mieszkającej nad salonem stają się powodem do frustracji i irytacji Antoniego. Widzowie skupiają się na relacjach postaci i ich absurdalnym problemie (sąsiadka ciągle gra na fortepianie, co wykańcza nerwowo pracowników salonu), gdy okazuje się, że problem sam się rozwiązał – artystka nie żyje a muzyka, którą słyszymy to taśma magnetofonowa. Kończy się pierwsza część spektaklu. Pan Więckowski rozpoczyna śledztwo. Morderca jest w salonie. Pytanie brzmi: kto zabił?
Nie otrzymamy odpowiedzi do póki sami – my widzowie, nie zaangażujemy się w dochodzenie. „Szalone nożyczki” to interaktywny spektakl z udziałem widzów! Aktorzy na scenie są niejako w matni i czekają na wyrok od publiczności. Doskonale prowadzona śledcza intryga przez Jacka Grondowego pozwala płynnie odtworzyć bieg wydarzeń do momentu zabójstwa. Trzeba być spostrzegawczym, bo śledczy czasem wprowadza w błąd, by uaktywnić widza. Liczy się każdy zapamiętany szczegół!
Dużym atutem spektaklu jest antrakt. Publiczność nie odrywa się od śledztwa. Wśród widzów krąży Pan Więckowski, który przesłuchuje „świadków” zabójstwa. Na żelaznej kurtynie wyświetlane są wiadomości z jeleniogórskiej telewizji, gdzie pojawia się komunikat o tragicznie zmarłej artystce.
Spektakli, gdzie spomiędzy tekstu sztuki wyłania się miasto i mieszkańcy Kotliny Jeleniogórskiej (jak na przykład Miedzianka), powinno być więcej. Kultura lokalna buduje naszą autonomię a teatr powinien ją podtrzymywać.
