Jak dojechać?
Do Kaplicy Św. Anny można dojść żółtym szlakiem z Sosnówki Dolnej startując przy Zbiorniku Sosnówka, co zajmuje około godzinę. Samochodem dojazd prowadzi z Karpacza Górnego w stronę Sosnówki przez kręte, leśne drogi. Przed rozwidleniem dróg do Podgórzyna i Sosnówki należy skręcić w prawo w drogę do Kaplicy i domu wczasowego “Lubuszanin”. Samochód najlepiej zostawić przy pensjonacie, skąd do kaplicy jest już tylko krótki spacer.
Malownicze położenie
Kaplica Świętej Anny położona jest na zachodnich stokach Grabowca, w malowniczej części Pogórza Karkonoskiego. Wcześniej istniał w tym miejscu ośrodek prasłowiańskiego kultu pogańskiego, o którym przypominają nam nazwy okolicznych miejsc – np. Babia Ścieżka, Ścieżka Czarownic czy Pogańska Dolina.
Pierwsza wzmianka o kaplicy pojawia się już w XIII wieku, dokładnie w 1212 roku, w kronikach parafialnych Sobieszowa. Pierwotna budowla została jednak zniszczona podczas wojen husyckich oraz wojny trzydziestoletniej.
Obecny wygląd konstrukcji pochodzi z XVIII wieku, kiedy to hrabia Hans Anton von Schaffgotsch z Cieplic ufundował nową, murowaną kaplicę. W ten sposób powstała barokowa budowla na planie elipsy o wymiarach 14x10 metrów. W 1812 roku sprowadzono do niej barokowy ołtarz z kaplicy Świętego Wawrzyńca, znajdującej się na szczycie Śnieżki.
Film: DjiR Urbex Drone
Kościół jest zazwyczaj zamknięty, ale można zajrzeć do środka przez kratę. Wyjątkiem są dzień Świętej Anny, patronki, kiedy odbywa się tam msza odpustowa oraz ceremonie ślubne. Wstęp na teren kaplicy jest bezpłatny.
Magiczne źródełko
W pobliżu kaplicy znajduje się źródełko, znane jako Źródełko Miłości lub Źródło Świętej Anny. Dawniej wierzono, że woda z tego miejsca ma magiczne właściwości, jednak z czasem odkryto, że zawiera ona promieniotwórczy radon. Z tego powodu malowidła w kaplicy zostały wykonane na miedzianych blaszkach, gdyż obrazy na drewnie czy płótnie po prostu blakły.
Nad źródełkiem znajduje się wyrzeźbiony jeleń oraz kamienna płyta z dwoma datami. Pierwsza z nich odnosi się do 1212 roku, kiedy to po raz pierwszy wspomniano o źródełku. Natomiast druga wspomina 1920 rok, w którym hrabia Schaffgotsch z Cieplic postanowił odnowić to miejsce.
