- Dzisiaj (14.10.) mamy uroczystą sesję Sejmiku, jest to jedno z wydarzeń odbywających się cyklicznie w ramach Święta Województwa, a jednocześnie dnia patronki Dolnego Śląska św. Jadwigi. W tym roku radni zdecydowali, że to właśnie ją uhonorują wyjątkowym tytułem Civi Honorario. Urodziny naszego regionu obchodzimy od 2004 roku i staramy się aby za każdym razem gospodarzem było inne miasto. W zeszłym roku była to Jelenia Góra, w tym jest Trzebnica – mówi Cezary Przybylski, marszałek województwa dolnośląskiego.
- Święto Województwa przypada w dniu św. Jadwigi. W tym roku mamy sytuację wyjątkową, bo dobiegają końca obchody Roku Jadwiżańskiego, czyli 750- lecie kanonizacji św. Jadwigi Śląskiej. Dlatego wpadliśmy na pomysł, aby w Trzebnicy zorganizować tegoroczną uroczystą sesję. To w końcu tu znajduje się Bazylika i Sanktuarium św. Jadwigi, gdzie jest jej grób – tłumaczy Paweł Wróblewski, przewodniczący Sejmiku Województwa Dolnośląskiego.
Oprócz nagrody Civi Honorario, wręczono także Złote Odznaki Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego: Kazimierzowi Orzechowskiemu, Markowi Woronowi, Piotrowi Pobrotynowi, Michałowi Pojaskowi, Cechowi Rzemiosł Różnych i Małej Przedsiębiorczości z Bolesławca oraz Zespołowi Folklorystycznemu “Wrzos”. Srebrne przyznano: Marcie Czyczerskiej, Joannie Kołowskiej I Andrzejowi Mellerowi. Wyróżniono również Muzeum Ceramiki z Bolesławca, Terese Bazałę i Katarzynę Koczyńską- Kielan Dolnośląską Nagrodą Kulturalną Silesia. Na koniec marszałek Cezary Przybylski rozdał jeszcze swoje nagrody: Krystynie Gay-Kutschenreiter, Jagodzie Szelc, Maksymowi Drabikowi oraz Bożenie Mulik (poniżej opis każdego z laureatów).
Uroczystą sesję Sejmiku Województwa Dolnośląskiego uświetniły wykłady ks. Stanisława Wróblewskiego oraz dr Anny Sutowicz nt. św. Jadwigi Śląskiej, a także występ zespołu folklorystycznego „Wrzos”.
Muzeum Ceramiki w Bolesławcu zrealizowało szereg przedsięwzięć mających na celu promowanie i poszerzenie wiedzy o jednym z największych regionalnych dóbr kultury, jakim jest dla Dolnego Śląska bolesławiecka ceramika. Były wśród nich zarówno działania badawcze, ekspozycyjne, edukacyjne, wydawnicze i promocyjne, o zasięgu lokalnym, ogólnopolskim, jak i międzynarodowym.
Teresa Bazała zaangażowana w działalność społeczną na rzecz dzieci, młodzieży i mieszkańców Dolnego Śląska. Jest współtwórcą inicjatyw społeczno-kulturalnych: utworzenie jedynego na świecie Muzeum prof. Josepha Wittiga w Nowej Rudzie-Słupcu, Muzeum Górnictwa w Nowej Rudzie, jedynej w Polsce Izby Pamięci poświęconej bohaterowi spod Monte Cassino - płk. Józefowi Sokołowi. Od 27 lat społecznie prowadzi Fundację Odnowy Ziemi Noworudzkiej oraz opiekuje się Domem-Muzeum Wittiga w Nowej Rudzie. Jest współorganizatorem największej polsko-czeskiej akcji społeczno-kulturalnej pn. Polsko-Czeskie Dni Kultury Chrześcijańskiej.
Katarzyna Koczyńska-Kielan jest jednym z najaktywniejszych pedagogów i artystów Wydziału Ceramiki Szkła Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Obszarem jej szczególnego zainteresowania jest ceramika artystyczna, która jest tą dyscypliną sztuki, która wiąże się nierozerwanie z Dolnym Śląskiem i jego stolicą -Wrocławiem. Pracując od roku 1987 w macierzystej uczelni, w Katedrze Ceramiki, skupiła się na kontynuacji, tworzeniu a także modyfikacji i rozwoju zaszczepionej jej przez swych mistrzów postawy wobec tworzywa oraz wobec kształcenia i promocji tejże, oraz na tworzeniu i kreowaniu nowej pracowni, opartej na prastarej technice kształtowania ceramiki na kole garncarskim. Andrzej Banachowicz pisząc wstęp do katalogu towarzyszącego wystawie ceramicznych obiektów Katarzyny Koczyńskiej-Kielan pt. „Fizjonomia przestrzeni” stwierdził, że fenomen jej osobowości objawia się w jednoczesnym intensywnym działaniu, oddawaniu się licznym obowiązkom jakie nakłada na nią życie i praca naukowa, poświęcaniu swego czasu spotkaniom z ludźmi, podróżowaniu oraz w jednoczesnym, jakby równoległym oddawaniu się najważniejszej w istocie dla niej czynności, jaką jest twórczość.
Kazimierz Orzechowski absolwent, czynny naukowiec, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Wrocławskiego Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii. Współpracując z Wojewódzkim Szpitalem Specjalistycznym we Wrocławiu oraz Katedrą Onkologii Uniwersytetu Medycznego im. Piastów Śląskich we Wrocławiu skonstruował prototyp urządzenia służącego do śródoperacyjnej diagnostyki zmian nowotworowych gruczołu piersi. Jest autorem publikacji naukowych i dwóch zgłoszeń patentowych. Profesor prowadzi badania między innymi nad dielektrycznymi naturalnymi materiałami absorbującymi promieniowanie elektromagnetyczne, czy badaniami zjawisk krytycznych w mieszaninach cieczy. Prowadzi owocną współpracę ze szkołami średnimi. Jest organizatorem i opiekunem Wszechnicy Chemicznej. Pod jego kierownictwem Dolnośląski Festiwal Nauki stał się wydarzeniem o znaczeniu ponadregionalnym, na tysiącu imprezach jest ok. 100 000 uczestników. Impreza, mimo że masowa, zachowuje wysoki poziom naukowy.
Marek Woron jest Kanclerzem Dolnośląskiej Loży Business Center Club. Powołał Salon Gospodarczy BCC. Z jego inicjatywy powołana została Dolnośląska Rada Przedsiębiorczości i Nauki, najbardziej aktywna platforma współpracy kluczowych uczelni Dolnego Śląska i regionalnego biznesu. Za działalność na rzecz integracji środowiska akademickiego otrzymał prestiżową nagrodę Kolegium Rektorów Uczelni Wrocławia, Opola, Częstochowy i Zielonej Góry. Dolnośląska Izba Rzemieślnicza doceniła jego zasługi dla rozwoju przedsiębiorczości i integracji organizacji przedsiębiorców Dolnego Śląska ze środowiskiem nauki oraz partnerską współpracę Odznaką Honorową za Zasługi dla Rozwoju Gospodarki Rzeczypospolitej Polskiej. Za Zasługi dla Ochrony Pracy otrzymał Odznakę Honorową, przyznawaną przez Głównego Inspektora Pracy. Człowiek renesansu, mecenas sztuki. Skutecznie wypromował kilku dolnośląskich artystów na scenie ogólnopolskiej i międzynarodowej.
Piotr Pobrotyn jest Dyrektorem Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. Jana Mikulicza we Wrocławiu. Laureat tytułu „Menadżer Rynku Zdrowia 2010” w kategorii placówek publicznych. Wieloletni ekspert i szkoleniowiec w obszarze praktycznego zarządzania w ochronie zdrowia. Kierowany przez niego szpital z wielkim sukcesem wziął udział w programie poprawy opieki perinatalnej na terenie Województwa Dolnośląskiego - „Mały DolnoŚlązak”. Członek Polskiego Stowarzyszenia Dyrektorów Szpitali Klinicznych, Zarządu Polskiej Unii Szpitali Klinicznych i Towarzystwa Zdrowia Publicznego. Przewodniczył zespołowi roboczemu powołanemu przez Ministerstwo Zdrowia w sprawie reorganizacji „Pomnika – Centrum Zdrowia Dziecka”.
Michał Pojasek od 1969 roku tworzył podwaliny pod rozwój i rozbudowę Złotoryjskich Zakładów Obuwia, jednego z największych producentów obuwia w kraju. Po zmianach ustrojowych od podstaw organizował zakłady obuwnicze, które produkowały obuwie dla znanych marek krajowych, a w ostatnich latach, także zagranicznych. Jego umiejętności w zakresie planowania produkcji zaowocowały wzrostem zatrudnienia i zwiększeniem sprzedaży. Pasjonat swojej pracy, encyklopedia wiedzy o wzornictwie, funkcjonalności obuwia. Pan Michał Pojasek to również społecznik i wolontariusz. Całe życie związany ze swoją Małą Ojczyzną – ziemią złotoryjską. Zawsze koleżeński i służący pomocą w oparciu o bogatą wiedzę i doświadczenie. Zapalony turysta i krajoznawca, inicjator wielu przedsięwzięć, których celem była m.in. integracja lokalnej społeczności. Zaangażowany w prace kilku stowarzyszeń. Poprzez swoją aktywność, wspieranie i koordynowanie inicjatyw, promocję, podejmowanie działań na rzecz budowy społeczeństwa obywatelskiego, przyczyniał się znacząco do rozwoju i integracji społeczności lokalnej. Wspierał ZKS Górnik, stowarzyszenie kultury fizycznej, największy, wielosekcyjny klub sportowy ziemi złotoryjskiej, współtworzył i pomagał stawiać pierwsze kroki w szkoleniu dzieci i młodzieży w piłce ręcznej.
Cech Rzemiosł Różnych i Małej Przedsiębiorczości w Bolesławcu od 1946 roku nadzoruje praktyczną naukę zawodu młodocianych w zakładach rzemieślniczych. Promują zakłady przestrzegające przepisów prawnej ochrony pracy i zasad BHP przy zatrudnianiu uczniów. Realizują programy praktycznej nauki zawodu i osiągają najwyższą jakość w kształceniu zawodowym. Każdego roku odbywają się egzaminy czeladnicze w różnych zawodach, w których uczestniczą także uczniowie z innych Cechów: Złotoryja, Lubań, Jawor, Głogów, Legnica, Jelenia Góra. Od 10 lat organizują konkurs na Najlepszego Nauczyciela Zawodu. Dla uczniów rzemiosła cyklicznie organizowane są konkursy o zasięgu wojewódzkim (Festiwal Fryzur, Festiwal Smaku, Festiwal Murowany Sukces, Festiwal Na Cztery Koła, TEATRHAIR). Ponadto Cech Rzemiosł Różnych i Małej Przedsiębiorczości w Bolesławcu udziela się społecznie. Finansowo wspiera Dom Dziecka fundując wybranym dzieciom książeczki mieszkaniowe, Dom Dziennego Pobytu dla osób starszych, Związek Inwalidów Wojennych, Polski Czerwony Krzyż, szkoły podstawowe i zawodowe, ZHP, Caritas, Kluby Sportowe, pielgrzymki niepełnosprawnych, oraz różne akcje charytatywne. Rzemieślnicy z bolesławieckiego Cechu pomogli finansowo i pracą społeczną w usuwaniu skutków katastrofy w Iwinach w 1967 roku i ofiarom powodzi w 1997 roku. W latach 80 rzemieślnicy ufundowali ołtarz w parafii pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Bolesławcu. Od 70 lat piszą kronikę miast i powiatów.
Zespół Folklorystyczny „WRZOS” powstał w sierpniu 1982 r. W czasie swej 35 letniej działalności Zespół „Wrzos” aktywnie uczestniczył w życiu społeczno – kulturalnym i religijnym Gminy Kotla, Ziemi Głogowskiej i Dolnego Śląska. Reprezentował Dolny Śląsk na Dożynkach Prezydenckich w Spale, występ na Koncercie Galowym w Sali Kongresowej Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie podczas XII Krajowego Zjazdu Kółek i Organizacji Rolniczych.. Jako ambasadorowie polskiej kultury ludowej, prezentował swój dorobek podczas wyjazdów zagranicznych – kilkakrotnie do Niemiec, Szwecji, Czech, Słowacji, na Litwę i Ukrainę. Repertuar Zespołu służy kultywowaniu, oraz upowszechnianiu tradycji i dorobku kultury regionów przybyłej na Ziemie Odzyskane ludności. „Wrzos” jest jednym z najbardziej utytułowanych zespół w Województwie Dolnośląskim. Uhonorowany m.in. przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego odznakami i nagrodami m.in.: „Zasłużony dla kultury polskiej”, odznaczenie Ministra otrzymały również 3 członkinie zespołu. Zdobywca wielu nagród na krajowych festiwalach piosenki ludowej. Zaangażowanie członków zespołu sprawiło, że „Wrzos” jest ostoją pięknych tradycji i kultury ludowej wsi polskiej oraz w znakomity sposób promuje Gminę Kotla, Powiat Głogowski i Województwo Dolnośląskie w kraju i za granicą.
Marta Czyczerska od wielu lat jest nauczycielem dyplomowanym, wychowawcą, ekspertem w komisjach kwalifikacyjnych i egzaminacyjnych dla nauczycieli ubiegających się o awans zawodowy, jest instruktorem rekreacji ruchowej o specjalności piłka siatkowa. W 2007 roku była jedną z inicjatorek powołania Klubu Sportowego Spartakus w Jaworze. Przez wszystkie lata pracy i działalności społecznej przyczyniła się do zdobywania sukcesów swoich wychowanków zarówno na Dolnym Śląsku jak i w kraju. Jej podopieczni znaleźli stałe miejsce wśród kadry - reprezentacji Polski. Była trenerem kadry Dolnego Śląska w piłce siatkowej dziewcząt podczas XIII Olimpiady Młodzieży w Sportach Zespołowych w Kluczborku. Przez wiele lat była członkiem zarządu Klubu Sportowego „Olimpia” i „Olimpia-Dwójka”. Była inicjatorką i współzałożycielką i od 2007 r. jest członkiem zarządu Jaworskiego Klubu Sportowego „Spartakus”. Brała udział w Ogólnopolskim programie popularyzacji siatkówki wśród dzieci i młodzieży. Do programu zostało wytypowanych 50. najlepszych w Polsce klubów żeńskich i 54. najlepsze kluby męskie oraz trenerzy, którzy osiągnęli wysokie wyniki w pracy z dziećmi i młodzieżą. Z Dolnego Śląska zakwalifikowały się tylko dwa kluby męskie i dwie trenerki, w tym Pani Marta Czyczerska. Uhonorowana nagrodami Kuratora Oświaty i Wychowania oraz Ministra Edukacji Narodowej, medalem Komisji Edukacji Narodowej i Brązowym Krzyżem Zasługi.
Joanna Kołowska jest nauczycielem sztuki w Gimnazjum nr 1 w Lubinie i edukatorem sztuki w Chobieńskim Ośrodku Kultury. Prowadzi działalność artystyczno - muzyczną w ramach licznych koncertów, prezentacji i akcji charytatywnych, m.in. Koncerty Noworoczne w Lubinie czy ogólnopolska akcja charytatywna „Kolęda dzieciom”. Brała udział w Ogólnopolskim Konkursie „Innowacyjny Nauczyciel 2005”. Otrzymała 12 nagród Prezydenta Miasta i 11 nagród Dyrektora Szkoły. Stworzyła autorski program do nauczania sztuki w klasach I - III w gimnazjum. Realizowała trzyletni autorski programu oddziaływań dydaktycznych, wychowawczych i opiekuńczych „Wychowanie przez sztukę”. Realizowała liczne przedsięwzięcia artystyczne, warsztaty twórcze dla młodzieży oraz projekty międzyprzedmiotowe jak na przykład: „Tryptyk z naturą”, „Jesienne impresje”, „Woda”, „Święta w szkole”, „Wagary z matematyką”. Jest autorką licznych publikacji dla nauczycieli, m.in. „Analiza dzieła sztuki, jako element egzaminu gimnazjalnego”, a także opracowań graficznych i projektów okładek dla czasopisma „Oblicza Edukacji”. Zdobywczyni głównych nagród w kilku edycjach Ogólnopolskiego Konkursu Etnograficznego ”Pisanka-kraszanka” i wysokich notowań w Wojewódzkim Konkursie Plastycznym „Tradycją dyktowane”. Brała udział w Międzynarodowych Warsztatach Artystycznych „Skarbiec dla Dzieci Przyszłości” w Poznaniu oraz w Lubińskim Biennale Sztuki. Jej autorskie wystawy malarstwa, grafiki komputerowej i ceramiki to: „Abstrakcje”, „Nastroje”, „Metamorfozy”, „Świąteczne impresje”, „Między ziemią a niebem”, „W kamieniu wiatr”, „Zanim zapadnie zmierzch”, „Dotknąć dźwiękiem symfonii barw”. W Gimnazjum nr 1 w Lubinie otworzyła Pracownię Ceramiczna ABAKART, a w Chobieńskim Ośrodku Kultury Pracownię Artystyczną MOZAIKA. Swoje prace z ceramiki, grafiki, rękodzieła artystycznego oraz malarstwa prezentowała na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych. W 2013 roku została odznaczona Medalem Brązowym za Długoletnią Służbę przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Andrzej Meller jest przedsiębiorcą i właścicielem spółki budownictwa drogowego. Przez wiele lat podejmował działania finansowe i rzeczowe na rzecz ratowania dziedzictwa kulturowego Dolnego Śląska, jakim jest zabytkowy kompleks pałacowo–parkowy Pałac Ciechanowice, a w nim bezcennych polichromii ścian i sufitów, których wartość artystyczna porównywalna jest z freskami wawelskimi. Wykonywał wiele prac drenażowo-odwadniających i budowlanych przy znaczących dla społeczności lokalnej budynkach jakimi są kościoły, prace typu budowa chodnika dla pieszych, zatok autobusowych czy alei spacerowych. Udziela się społecznie i charytatywnie. Wspomaga szkoły w organizacji wakacji i wycieczek dla dzieci z rodzin ubogich. Wspiera Stowarzyszenie Klub Żeglarski Horyzont z Jeleniej Góry, wspiera organizację świąt i uroczystości, np. Dzień Matki w Cieplicach – Jeleniej Górze. Aktywnie uczestniczy w organizacji otwartych, niekomercyjnych plenerowych koncertów filharmonicznych na terenie pałacowo – parkowym Pałac Ciechanowice.
Krystyna Gay- Kutschenreiter jest absolwentką Wydziału Artystycznego Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu oraz na Wydziału Ceramiki Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, na którym w 1961 r. uzyskała dyplom w pracowni prof. Rudolfa Krzywca. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków. Zajmuje się ceramiką unikatową i rzeźbą ceramiczną. Jej twórczość prezentowana była na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Wielokrotnie uczestniczyła też w plenerach artystycznych, a jej prace znajdują się w kolekcjach muzealnych i prywatnych w Polsce i poza granicami kraju. Od wielu lat mieszka i pracuje w Bolesławcu. Ponad 30 lat zajmowała się kształceniem kadr dla przemysłu ceramicznego. W latach 1990-2005 pełniła funkcję komisarza artystycznego Ogólnopolskich Plenerów Ceramiczno-Rzeźbiarskich i Międzynarodowych Plenerów Ceramiczno-Rzeźbiarskich w Bolesławcu. Zorganizowała ponad 50. wystaw poplenerowych. Przez wiele lat należała do Rady Muzeum przy bolesławieckim Muzeum Ceramiki, a obecnie pełni także funkcję jurora w procedurze kwalifikacyjnej Międzynarodowego Pleneru Ceramiczno-Rzeźbiarskiego. Otrzymała Nagrodę Naczelnika Miasta Bolesławiec (1983), Odznakę Ministra Kultury i Sztuki „Zasłużony Działacz Kultury” (1994), Nagrodę Wojewody Jeleniogórskiego (1998), Złotą Odznakę Związku Polskich Artystów Plastyków (1999), Nagrodę Prezydenta Miasta Bolesławiec (2004, 2010). Prace artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Narodowego w Poznaniu, Muzeum Ceramiki w Bolesławcu, Bolesławieckiego Ośrodka Kultury-Międzynarodowego Centrum Ceramiki, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, BWA w Jeleniej Górze, Kunstforum Piaristen w Wiedniu (Austria) oraz w kolekcjach prywatnych.
Jagoda Szelc jest absolwentką Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Studentka Wydziału Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej łódzkiej „Filmówki”. Autorka wielu filmów krótkometrażowych i etiud szkolnych. W 2012 laureatka Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia dla studentów uczelni artystycznych. W 2014 laureatka Nagrody im. Wojciecha Jerzego Hasa na III Kołobrzeskim Festiwalu Filmowym "Sensacyjne Lato Filmów". W 2015 laureatka Nagrody dla najlepszego filmu fabularnego na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Bałcziku za etiudę „Taki pejzaż”. Na ostatnim Festiwalu Filmów Fabularnych w Gdyni laureatka Nagrody za najlepszy scenariusz i debiut reżyserski za film „Wieża. Jasny dzień”
Maksym Drabik urodził się 22 lutego 1998 roku w Częstochowie, polski żużlowiec, który przygodę ze sportem zaczynał w Klubie Włókniarz Częstochowa. Od 2015 roku zawodnik Betard Sparta Wrocław. W polskiej ekstralidze debiutował 12 kwietnia 2015 roku zdobywając trzy punkty. W tym samym roku z drużyną z Wrocławia wywalczył wicemistrzostwo Polski oraz drużynowe Mistrzostwo Świata Juniorów. Zdobywca Brązowego Kasku 2015 i Srebrnego Kasku 2017. 29 września 2017 roku na torze w Pardubicach sięgnął po upragniony tytuł Indywidualnego Mistrza Świata Juniorów. Maksym jest synem dwukrotnego indywidualnego mistrza Polski na żużlu Sławomira Drabika.
Bożena Mulik od najmłodszych lat fascynowała się życiem na wsi, dlatego wbrew woli rodziców ukończyła szkołę rolniczą i zamieszkała we wsi Chmieleń, prowadząc wraz z mężem i dziećmi gospodarstwo rolne. Od 1990 roku pełniła funkcję sołtysa. Jako jedna z nielicznych kobiet - sołtysów zyskała zaufanie i uznanie zarówno mieszkańców jak i władz samorządowych. Była radną gminną, delegatem: do sejmiku wojewódzkiego i izb rolniczych, Prezesem Fundacji Partnerstwo Izerskie Bogactwem Trójgranicza. Pełniąc obowiązki dyrektora DIR rozpoczęła współpracę z społecznością wiejską (Koła Gospodyń Wiejskich, Zespoły ludowe) pomimo trudności losu z odwagą i determinacją przyczyniając się do zwiększania aktywności kobiet w sferze publicznej. Łamiąc stereotyp kobiety słabej, z odwagą zachęcała środowisko kobiet do „wyjścia z domu” działania na rzecz swojej małej ojczyzny. Program LEADER + pokazał nowe możliwości rozwoju społeczności wiejskich. Jako prezes Fundacji a następnie LGD działa na rzecz pobudzenia wsi i aktywności obywatelskiej, zachęca do zakładania organizacji pozarządowych, pomaga w ich utworzeniu i rozwoju. Od 2008 roku do chwili obecnej pełni funkcję Prezesa Stowarzyszenia Lokalna Grupa Działania - Partnerstwo Izerskie, poszukując aktywnych i zaangażowanych kobiet aby je wyróżnić, promować i zachęcać do dalszego działania w sferze publicznej. Mamy coraz więcej kobiet Sołtysów, Radnych i przede wszystkim Prezesów Stowarzyszeń, które licznie powstają na obszarze LGD. Kobiety działają w różnych środowiskach: klubach, kołach gospodyń wiejskich, fundacjach, organizacjach czy grupach nieformalnych. Często organizują pomoc sąsiedzką, działają w zespołach ludowych, promują lokalne zwyczaje i tradycje, tworzą grupy „Odnowy wsi”. Jako liderka uczestniczy w spotkaniach grup, zebraniach założycielskich stowarzyszeń, krzewiąc ideę zwiększania aktywności mieszkańców LGD w sferze publicznej na Dolnym Śląsku. Ludzie są dla niej najważniejsi dlatego jako Prezes Lokalnej Grupy Działania stara się promować inicjatywy pochodzące bezpośrednio od społeczności, których zaangażowanie i pracę osobiście bardzo wysoko ceni. Za swoją działalność została uhonorowana wieloma tytułami, jednak dla Bożeny Mulik liczą się przede wszystkim czyny, dlatego dla niej najważniejszy jest szacunek, uznanie i zadowolenie mieszkańców, którzy dumnie realizują działania, przyczyniając się do rozwoju swojej „Małej Ojczyzny”.
