W Borowicach znajdują się dwie główne atrakcje, które przyciągają tłumy odwiedzających. Pierwszą z nich jest coroczny festiwal poezji śpiewanej „Gitarą i Piórem”, organizowany od 1989 roku i cieszący się dużym zainteresowaniem. Obecnie festiwal nazywa się "Gitarą i...", lecz wydaje się, że zmiana nazwy po tylu latach nie była dobrym pomysłem.
Czytaj więcej:
Początki festiwalu
Drugą atrakcją jest Kalevala, unikalna lapońska wioska poza Finlandią. Oferuje ona nietypowe noclegi w wiszących namiotach, namiocie Wikinga lub Domku Muminków, tradycyjne fińskie sauny, beczki kąpielowe oraz lokalne sklepiki z pamiątkami i smakołykami. Na terenie wioski można również spotkać renifery i psy zaprzęgowe.
Dodatkowo, w Borowicach działa 650-metrowy wyciąg orczykowy z wypożyczalnią sprzętu oraz 700-metrowa trasa zjazdowa.
Film: AKCEPT.eu
Przekręcona nazwa
Borowice zostały założone w 1644 roku przez protestanckiego szwajcarskiego cieślę Meertina Marksteinera, uciekającego z Czech przed prześladowaniami religijnymi związanych z wojną trzydziestoletnią.
Z uwagi na zajęcie, ludzi tu zamieszkałych nazywano Bacherleute, czyli ludźmi Kaczej, a pierwsze domy nazwano Bacherhäuser. Przy zapisie nazwę przekręcono na Baberhäuser.
W XVII wieku Borowice, otoczone wzgórzami i lasami, były bagniste z powodu licznych potoków, jednak szybko powstała tu osada leśno-pasterska. Pod koniec XVIII w. w miejscowości były 34 chaty, a w 1833 roku dzięki hrabiemu Schaffgotschowi i miejscowemu leśniczemu powstała tam pierwsza szkoła.
Rozwój pasterski i pierwsze kroki w turystyce
W XIX wieku Borowice rozwijały się jako osada pasterska i liczyły już 41 bud. Ruch letniskowy dotarł tu dopiero w latach 90. XIX wieku, po uruchomieniu połączeń kolejowych z Jelenią Górą do Berlina i Wrocławia. W 1898 roku do wioski przybyło 100 letników, a rok później 460. W 1901 roku powstała szosa łącząca Borowice z Karpaczem i Sosnówką, co przekształciło miejscowość w niewielkie wczasowisko, mimo dominującego rolnictwa i pasterstwa.
Przed drugą wojną światową liczba mieszkańców wzrosła do około 250 osób, zajmujących się głównie pasterstwem, leśnictwem. Zaczęto też czerpać znaczne przychody z coraz częściej odwiedzjących osadę letników. Latem 1921 roku Borowice odwiedziło około 700 osób, co było znaczącym wzrostem w porównaniu do lat poprzednich.
Budowa kamiennej ścieżki
Pod koniec lat trzydziestych rozpoczęto budowę Drogi Sudeckiej od Borowic w kierunku Przełęczy Karkonoskiej. Historia jej powstania wiąże się z tragicznymi losami wielu jeńców wojennych, zmuszanych do pracy w nieludzkich warunkach, co często kończyło się ich śmiercią. W 1974 roku kamienna Droga Sudecka z okazji Wyścigu Pokoju została pokryta asfaltem.
Ślad katastrofy
Ciekawostką z okresu powojennego jest pamiątka katastrofy lotniczej, której historia została przekazana przez Andrzeja Kowalskiego, który poznał ją od Mieczysława Holza. Kilkadziesiąt metrów po lewej stronie Drogi Sudeckiej, około 600 metrów od asfaltowej drogi na Odrodzenie, znajduje się ukryty w lesie grób dwóch pilotów – braci Alfreda i Rudolfa Szymańskich, którzy rozbili się tam 26 listopada 1946 roku. Miejscowi mówią, że próbowali oni uciec na zachód, kradnąc samolot.
W latach 1945-1946 miejscowość nazywana była Bobrowicami. Następnie zmieniono nazwę na Babica (1946-1948) oraz Babice (1948-1950). Od 1950 roku funkcjonuje nazwa Borowice.
W kwietniu 1947 roku Wojska Ochrony Pogranicza zakazały w całym pasie przygranicznym wędrowania pojedynczo i fotografowania, co wpłynęło na malejące zainteresowanie regionem. W latach osiemdziesiątych kryzys dotknął Borowice, a pensjonaty podupadły, dając schronienie wędrowcom.
Nowy początek
Dopiero w latach dziewięćdziesiątych nastąpiło ożywienie, kiedy mieszkańcy Wrocławia i Jeleniej Góry zaczęli kupować działki i budować domy letniskowe lub remontować istniejące budynki na cele wypoczynkowe. Wzrosła też turystyka krajowa i zagraniczna, szczególnie z Niemiec, co uczyniło Borowice popularnym miejscem turystycznym.
Od 1989 roku w sierpniu odbywają się tutaj coroczne koncerty poezji śpiewanej „Gitarą i Piórem”, przyciągające tłumy zainteresowanych tym wydarzeniem.
Modernizacje
W latach 90. zbudowano boisko do piłki nożnej, a po reformie szkolnictwa zamknięto miejscową szkołę. W budynku szkolnym Stowarzyszenie Jowisz prowadziło warsztaty do 2003 roku, kiedy gmina odebrała prawa do budynku. W 2000 roku wyasfaltowano drogi i konsekrowano Kościół Matki Bożej Fatimskiej. Modernizację terenów przy ośrodkach Opolanin i Karkonosze przeprowadzono w latach 2003-2005, a w 2005 roku wyrównano wewnętrzną drogę i umocniono mostek nad Jodłówką.
