- Jacek Sroka wypracował własny indywidualny styl, na który składają się, zgodnie współdziałające ze sobą, forma i treść. Nie znaczy to, że artysta zasklepił się w jednej, niezmiennej formule. Jego twórczość, przy jej stylistycznej jednorodności, jest szalenie zróżnicowana i wielowątkowa. Ulega przemianom i stale ewoluuje.
W swoim pierwszym okresie, w latach 80-tych, Jacek Sroka posługiwał się środkami bardziej surowymi i brutalnymi. Stosował formy ostre jak brzytwa, kolor zjadliwy i agresywnie atakujący oko. W latach 90-tych jego malarstwo i grafika osiągnęły klasyczną pełnię wyrazową.
Nie rezygnując z mocy ekspresji, jego twórczość stała się bardziej wyrafinowana, zarówno w warstwie formy, jak i treści. W ostatnich dziełach, powstałych po 2000 roku, artysta zaczyna się coraz bardziej interesować materią malarską i rozgrywkami fakturalnymi na powierzchni obrazowej. Poruszane treści i symbolika stają się ezoteryczne, opierające się na osobistych przemyśleniach, na głębokiej, filozoficznej refleksji nad znikomością świata i jego codziennych przejawów.
Klimat prac Jacka Sroki przy pierwszym zetknięciu wydaje się być ponury i groźny. Panoszą się w nich demoniczne moce. Przygnębiający nastrój rozpogadza jednak paradoksalny komizm, towarzyszący nawet najbardziej drastycznym, sadystycznym scenom. Ten rodzaj komizmu na ogół określa się mianem czarnego humoru – pisze w katalogu wystawy prof. Tomasz Gryglewicz.
Jacek Sroka (ur. 1957) – malarz, grafik i rysownik, absolwent Wydziału Grafiki krakowskiej ASP (rok 1981). Specjalizuje się w sztuce figuratywnej. W swoich pracach posługuje się głównie metaforą i groteską, które łączy z elementami współczesnego ekspresjonizmu. Prof. Teresa Grzybkowska tak pisze o Sroce: „podejmuje (on) tematy zaczerpnięte z życia, ale też z historii, zwłaszcza stulecia XVIII i XIX. (...) stworzył nowy wizyjny język malarski, łatwo rozpoznawalny dzięki wyrazistości zdeformowanych i karykaturalnie ujętych postaci oraz jasnemu, często mocnemu kolorytowi. Jego rodowód pochodzi z jednej strony z tradycji malarstwa krakowskiego okresu międzywojennego, między innymi czerpał inspiracje z twórczości Witkacego, z drugiej strony z tradycji Beckmanna i Grosza”.
Jacek Sroka jest laureatem licznych nagród, m.in. Grand Prix Biennale Grafiki w Vaasa (1987r.), Grand Prix Biennale Grafiki w Seoulu (1988r.), Nagrody ZPAP im. W. Wojtkiewicza (2001r.). Jego prace znajdują się w licznych kolekcjach muzealnych (m.in. Muzeum Narodowe w Krakowie, Muzeum Okręgowe im.Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie, Zbiorach Graficznych krakowskiej PAU, Metropolitan Museum w Nowym Jorku, National Gallery of Art w Waszyngtonie, Graphische Sammlung Albertina w Wiedniu, Cabinet des Estampes, Bibliotheque Nationale de France w Paryżu, Utsunomiya Museum of Art w Utsunomiya (Japonia), Kumamoto Prefectoral Museum of Art w Kumamoto (Japonia) i Musee Savoisien, Chambery, (Francja).
Wystawa malarstwa oraz grafiki. Wernisaż: środa / 5 stycznia - godzina 16.30. Wystawa potrwa do 1 lutego 2011r.
