Grandhotel. Jaroslava Rudiša
Dziś przypominamy książkę Jaroslava Rudiša. Mamy powód, żeby w najbliższym czasie częściej wracać do książek tego autora.
27 stycznia Książnica Karkonoska będzie gościć Jaroslava Rudiša. Inicjatorem tego wydarzenia jest Wydawnictwo Książkowe Klimaty
Życie, jak chmura, zaczyna się od rozrzuconych drobinek, które obrastają w zdarzenia, konsekwencje i decyzje, nabierają kształtu i tworzą człowieka. Niektórzy tworzą alternatywne wersje własnej przeszłości, ukrywając trudne do zaakceptowania fakty, niektórzy wyobrażają sobie lepsze życie, ale nie mają odwagi wyskoczyć z obecnego.
Liberec, 2003 rok, główny bohater Fleischman ma w głowie chmury i od urodzenia związany jest z Grandhotelem, budynkiem z iglicą, która rani niebo. Z góry Ještěd wszystko widać wyraźniej. Hotel to miejsce, w którym przecinają się losy gbura, dziwaka, toksycznej pary, wypędzonego Niemca, zakompleksionej kelnerki. Oprócz miejsca łączy ich poczucie własnego nieszczęścia oraz jakaś niegroźna obsesja.
Opowieść o zwyczajnych Czechach utrzymana w hrabalowskiej poetyce. Subtelna analiza społeczna narodu, który został uwięziony w kotlinie bez dostępu do morza i świeżego powietrza. Autor, Jaroslav Rudiš, studiował w Libercu, dlatego z przewodnicką dokładnością prowadzi nas poprzez ulice i historię miasta, nie bojąc się poruszać problemu Niemców Sudeckich, dla których Reichenberg to utracony dom.
Typowy dla czeskiej literatury słodko-gorzki ton niesie ze sobą uniwersalny przekaz o współczesnym Europejczyku i przepis na przełamanie samotności, tym razem „strasznej” a nie „zbyt głośnej”. Po przeczytaniu ostatniego rozdziału spontanicznie chce się przeczytać książkę jeszcze raz. Dlaczego? To jest prawdziwy sekret i zaleta powieści Grandhotel. Przy okazji Fleischman nauczy jak przewidywać pogodę. Wbrew pozorom to nie jest smutna powieść.
Książka dostępna w zbiorach Książnicy Karkonoskiej.
JJ
Porozmawiaj z babcią, zapytaj dziadka. Zbiór opowiadań konkursowych”
Publikacja została wydana niemal dekadę temu, jednak do naszych zbiorów trafiła końcem zeszłego roku i niczego na aktualności nie straciła.
Kim są Dolnoślązacy? Skąd polscy mieszkańcy wzięli się na poniemieckiej ziemi? Na to pytanie próbowało odpowiedzieć niemal 300 młodych ludzi, którzy wzięli udział w konkursie zorganizowanym w 2016 przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu.
Celem konkursu było poznanie i opublikowanie historii powojennych mieszkańców Dolnego Śląska. O historie te młodzież pytała swoje babcie i dziadków, poznając historię świata w mikroskali, na przykładzie jednostki. W prezencie otrzymaliśmy historie losów ludzi, którzy ukształotwali tożsamość naszego regionu.
20 poruszających historii o naszych dziadkach – to efekt konkursu, który pozwolił nam zajrzeć w głąb rodzinnych archiwów. Czytając te opowieści, możemy poczuć, jak wiele strachu, bólu, ale też nadziei towarzyszyło naszym przodkom w czasie wojny. Dzięki nim lepiej rozumiemy, dlaczego dziś mieszkamy w Jeleniej Górze, Gryfowie Śląskim i innych dolnośląskich miastach. To niezwykła lekcja historii, która uczy nas, że każdy z nas ma swoją własną, wyjątkową historię do opowiedzenia.
Książka dostępna na miejscu w Dziale Regionalnym Książnicy Karkonoskiej.
(AG)
Atlas zaświatów: przewodnik po podziemnych, ziemskich i niebieskich królestwach zmarłych. tekst: Emily Hawkins, ilustracje: Manasawii (książka popularnonaukowa, mitologie 10+)
Dlaczego nasi słowiańscy przodkowie obawiali się krzywdzić bociany? Kto pierwszy wymyślił nazwę „Dziki Gon”? Gdzie trafił Uncama ścigając jeżozwierza? Dlaczego Ereszkigal zmieniła swoją niebiańską siostrę w trupa? Który cesarz zażyczył sobie pochówku z ogromną armią terakotowych żołnierzy?
Te ciekawostki i wiele więcej opisuje nietypowy atlas – „Atlas zaświatów”. Książka pokazuje przekrój opowieści o tym, jak ludzie wyobrażali sobie krainy umarłych. Przez wieki próbowano oswoić śmierć, dodać sobie otuchy, a czasami postraszyć okrutników, chciwców i wyzyskiwaczy wiecznymi mękami czy piekielnymi karami, zrodziło to szereg niezwykłych historii, które w mniej lub bardziej szczątkowej formie przetrwały do naszych czasów.
Autorka wybiera co bardziej charakterystyczne fragmenty mitów i związanych z nimi postaci, podając tylko ogólne pojęcie o danych zaświatach. Dla dziecka może być to podróż pełna ciekawostek i wstęp do pogłębienia wiedzy w innych źródłach.
Na dużą uwagę zasługują tu liczne ilustracje oraz artystyczne mapki i stworzone wokół nich ramki nawiązujące przekornie do symboli nadziei i życia. Rodzic powinien jednak wcześniej zerknąć na ilustracje i zadecydować, czy dla wrażliwości jego dziecka nie będą one zbyt straszne. Wizerunki śmierci, piekielnych ogni, kościanych statków, czaszek to nieodzowny element tego typu opowieści, ale nie każde dziecko będzie się chciało konfrontować z takimi obrazami.
Mitologie pośmiertnych królestw są rozległe i fascynujące, choć czasem potrafią przerazić. „Atlas zaświatów” w szybki sposób prowadzi nas przez przekrój wierzeń z największych plemion i narodów. Fascynujące w tej książce jest to, że w łatwy sposób przestawia podobieństwa, jakie łączą naszych przodków z różnych stron świata oraz to, że pokazuje, że niezależnie od czasów, w jakich żyjemy, nieustannie zadajemy sobie pytanie: „Co będzie po śmierci?” i szukamy na nie odpowiedzi w najróżniejszych źródłach.
Książkę polecam dla tych, których fascynują mity, legendy, starożytne kultury, a także straszne opowieści. W Bibliotece Dziecięco-Młodzieżowej Książnicy Karkonoskiej znajdziecie tę książkę w dziale religii i teologii.
mkc
