Budowa tej trasy miała usprawnić transport, promować turystykę, ograniczyć bezrobocie oraz wykazać potęgę III Rzeszy. Droga, wzorowana na szosach alpejskich, miała stać się osią rozwoju turystycznego regionu.
Do końca II wojny światowej ukończono jedynie dwa odcinki Drogi Sudeckiej: pomiędzy Szklarską Porębą a Świeradowem Zdrój, oraz pomiędzy Międzylesiem, a przełęczą Polskie Wrota. Niestety realizację tego planu przerwała wojna, pozostawiając Drogę Sudecką niedokończoną.
Zakręt śmierci
Najbardziej znanym odcinkiem Drogi Sudeckiej jest Zakręt Śmierci, położony na wysokości 775 m n.p.m. niedaleko Szklarskiej Poręby w kierunku Świeradowa Zdroju. Zakręt ten jest najwyżej położonym punktem, a droga zatacza tutaj ostry łuk o niemal 360° i promieniu 30 metrów.
Pod zakrętem znajdują się sztolnie, które podobno zostały częściowo wysadzone pod koniec II wojny światowej. Krążą legendy, że w sztolniach zasypane są legendarne skarby III Rzeszy.
Zakręt Śmierci zyskał swoją nazwę po wojnie, ze względu na liczne wypadki samochodowe, które miały tam miejsce.
Stan obecny Drogi Sudeckiej
Dziś Droga Sudecka pełni rolę ważnego szlaku turystycznego, łącząc Przesiekę z Przełęczą Karkonoską. Za skrzyżowaniem z niebieskim szlakiem jest szeroka, utwardzona droga, gotowa do użytku. Następny odcinek to ścieżka, obok której leżą wały kamieni z czasów nieukończonej budowy sprzed 60 lat. Dalej ścieżka staje się trudna do przejścia, zmieniając kierunek na północny-wschód, przecinając niebieski szlak.
Film - Przygodowa TV:
Budowa Drogi Sudeckiej
Pod koniec lat trzydziestych rozpoczęto budowę Drogi Sudeckiej z Borowic do Przełęczy Karkonoskiej. Zadanie powierzono firmie H. Plüschke, w związku z czym w pobliżu Borowic wzniesiono specjalne budynki dla robotników. W czasie II wojny światowej te budynki stały się obozem jenieckim, gdzie więźniowie pracowali przy budowie drogi.
Trudne warunki i przemiany w obozie
W październiku 1939 roku przywieziono pierwszą grupę polskich jeńców, którzy budowali baraki dla kolejnych więźniów. Na ten cel przeznaczono obszar około dwóch hektarów. Obóz był dobrze ukryty w lesie, co sprawiało, że pozostawał niewidoczny i nie wzbudzał podejrzeń. ówcześni mieszkańcy Borowic nie mieli o jego istnieniu najmniejszego pojęcia. 20 kwietnia 1940 roku do Jeleniej Góry dotarł transport 2000 Polaków ze Śląska, osadzonych w Borowicach do ciężkiej pracy przy budowie Drogi Sudeckiej i nowych warsztatach rzemieślniczych.
Tragiczne losy jeńców
Praca w kamieniołomach była niezwykle ciężka, a warunki życia surowe. W 1943 roku obóz cywilny zamknięto, a Polaków wysłano na przymusowe roboty do III Rzeszy. Na ich miejsce przyszli jeńcy wojenni z różnych narodowości m.in polskiej, francuskiej oraz belgijskiej, których przeniesiono ze Stalagu nr 308.
Niemcy planowali połączyć Sudety z Kotliną Jeleniogórską oraz Izerami, lecz nie zdążyli zrealizować tych zamierzeń. Jeńcy, cierpiący z powodu marnych racji żywnościowych, ciężkiej pracy ponad siły i zimna, umierali z wycieńczenia i chorób. Epidemia tyfusu plamistego dodatkowo dziesiątkowała więźniów. 40 jeńców pochowano we wspólnej mogile niedaleko obozu. Na ich miejsce sprowadzono nowy transport jeńców radzieckich z obozu w Wojcieszycach.
Przeniesieni do Przesieki
Roboty budowlane nadal prowadziła firma z Legnicy, a nadzór nad robotnikami sprawowali oficerowie SS. Na przełomie lat 1944-1945, w obliczu zbliżającego się frontu, obóz został zlikwidowany. Pozostałych przy życiu jeńców, którzy przetrwali głód, bicie i maltretowanie, rozstrzelano. Pochowano ich w masowych, nieoznaczonych grobach na leśnym cmentarzysku po drugiej stronie drogi. Około 70 osób przeniesiono w 1945 roku do Przesieki, a ich dalszy los pozostaje nieznany. Baraki rozebrano i spalono, pozostawiając jedynie kamienie wskazujące miejsca, gdzie się znajdowały
Ekshumacja i pamięć
W latach 1956 i 1970 przeprowadzono ekshumację, identyfikując jeńców dzięki znalezionym przedmiotom wojskowym. Na cmentarzu w Borowicach znajduje się 38 bezimiennych mogił i jeden zbiorowy grób, upamiętnione drewnianymi krzyżami i tablicą pamiątkową.
W 1974 roku kamienna Droga Sudecka z okazji Wyścigu Pokoju została pokryta asfaltem.
Projekt i przeznaczenie Drogi Sudeckiej
Dokończenie budowy Drogi Sudeckiej, mającej utworzyć nową główną trasę komunikacyjną między Polską a Czechosłowacją przez Przełęcz Karkonoską, było przewidziane w „Projekcie Zagospodarowania Karkonoskiego Parku Narodowego do roku 1980”. Projekt opracowany przez Wojewódzki Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki we Wrocławiu. Szacowany koszt budowy wynosił około 20 mln złotych, ale projekt został porzucony.
