Michalina Brudnowska, uparła się, że zostanie zawodową aktorką. Już w Miejskim Przedszkolu nr 27 „Okrąglaczek”, gdzie jej matka Marta Brudnowska do dziś pracuje jako nauczycielka, ujawniała uzdolnienia wokalne. Po ukończeniu III Liceum Ogólnokształcącego i szkoły muzycznej pierwszego stopnia w klasie skrzypiec (gra też na pianinie i waltorni), w latach 2002-2004 uczyła się w krakowskim Lart studiO, Policealnym Studio Aktorskim.
Podczas XI Spotkań z Muzyką i Poezją 2005 w Obornikach Śląskich zajęła drugie miejsce w konkursie piosenki estradowej. W międzyczasie można ją było dostrzec w operze mydlanej „Pierwsza miłość” oraz serialach: „Biuro kryminalne” (2005) i „Fala zbrodni” (2006). Gdy dostała się wreszcie na wydział lalkarski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu, w marcu 2007 roku wzięła udział we wrocławskich eliminacjach do programu TVP2 „Szansa na sukces”.
Już jako studentka czwartego roku studiów, po zaśpiewaniu piosenki „Mam ochotę na chwileczkę zapomnienia" z repertuaru Hanny Banaszak w rezultacie została laureatką ostatniego wydania „Szansy na sukces” i zaśpiewał w maju 2008 roku w Sali Kongresowej w Warszawie. Od 2008 roku jest na stałe związana z Teatrem Muzycznym w Poznaniu. Ma na swoim koncie występy w musicalach: „Ani z Zielonego Wzgórza” Lucy Montgomery (2004) jako Ania, „Edith i Marlene” Evy Pataki (2008) jako Momone, przybrana siostra Edith Piaf, „Kabaret” Johna Kandera w roli Sally Bowles, „Ach, Ameryka” Michała Łaszewicza (2009) jako Kasia/Justyna, „Pippi” Jacka Pawełczaka (2009) jako Pippi. Współpracuje także ze Zbigniewem Górnym, bierze udział w koncertach z jego orkiestrą, m.in. w poznańskiej Villa Magnolia.
Nauczyciel Piotr Grosman od zawsze fascynował się teatrem lalek dla dzieci. Aktorka Lidia Lisowicz, która szczerze namawiała go, by złożył papiery na studia aktorskie, po latach powiedziała do jego uczniów – Ten utalentowany wasz pan te zdolności artystyczne wyssał z mlekiem matki. Od wczesnych lat dziecięcych zmuszał całą rodzinę do oglądania wymyślonych przez siebie przedstawień, a jako dziewięciolatek za pomocą pacynek przedstawiał dzieciom klasyczne bajki w Miejskim Przedszkolu nr 27 „Okrąglaczek”, gdzie jego matka Teresa Grosman pełniła funkcję zastępcy dyrektorki.
Kilka miesięcy przed maturą pojechał na wydział lalkarski wrocławskiej PWST, gdzie bibliotekarz Bogdan Nauka (obecnie dyrektor Zdrojowego Teatru Animacji – przyp. red.) wręczył mu informator o egzaminach wstępnych. Lecz jego niepewność wyboru zawodu i zbieg okoliczności sprawił, że – za radą swej przyjaciółki – podjął studia pedagogiczne na kierunku…nauczania początkowego w Zielonej Górze, a potem na wydziale edukacji teatralnej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.
Po przesłuchaniach w Teatrze Animacji, pracował tu jako adept i inspicjent. Debiutował na scenie w inscenizacji Ludwika Jerzego Kerna „Ferdynand Wspaniały” w reż. ówczesnego szefa teatru - Andrzeja Kempy (1991), a w ciągu trzech sezonów zaistniał w kilku spektaklach. Gdy jego życie prywatne uległo zmianie i ożenił się, zmienił kierunek swojej drogi zawodowej. Został nauczycielem jako trzeci rodzic dziecka, m.in. we Wrocławskiej Szkole Przyszłości, aż po latach zatrzymał się w Szkole Podstawowej nr 7.
Jak z czasem się okazało, to właśnie było jego powołaniem. A wszędzie, gdzie się pojawiał, także zachwycał uczniów i ich rodziców uroczymi przedstawieniami, w których występowały w większości przypadków dzieci trudne wychowawczo. W repertuarze jego szkolnych teatrzyków był m.in. Mickiewicz, Norwid, Wyspiański, Witkacy i Słowacki. Nie zakopał więc talenty w ziemi, nie spoczął na laurach i wciąż pozytywnie zaskakuje.
Gdy Piotr Grosman stał na deskach Teatru Animacji po występie w premierowym „Rycerzu z Krainy Nadziei” (1993), w jego stronę biegł zdyszany chłopiec z bukietem kwiatów w ręce. To był Piotr Kamola, dziś aktor-amator, który na to przedstawienie przyszedł wraz z matką Elżbietą Kamolą, nauczycielką Miejskiego Przedszkola nr 27. Tak naprawdę Piotr Kamola jest z zawodu informatykiem, m.in. wykonuje i aktualizuje strony internetowe, zakłada sieci komputerowe w firmach.
Jak twierdzą jego znajomi, zawsze miał duszę artystyczną. I kiedy Łukasz Duda poszukiwał aktorów do swojej grupy Teatru Odnalezionego działającego przy Jeleniogórskim Centrum Kultury, na casting trafił Piotr Kamola i został wybrany. Zagrał udanie w sztukach: „Extra Polish” (2009), „Free Style – Zabawy w piaskownicy” wg Michała Walczaka (2009) jako milczący i uładzony Karol i „Szaleni” wg Eugene’a Ionesco (2010) w roli Żołnierza „American Hero”. Może więc pogodzić swoją pasję z życiem zawodowym.
Te trzy przypadki dziecka nauczycielskiego, którego zamiłowaniem stał się teatr, są dość interesujące. Tak oto Michalina Brudnowska kontynuuje karierę wokalno-aktorską w Poznaniu, Piotr Grosman jest nauczycielem kreatywnym i zachęca dzieci i młodzież do występów artystycznych w „siódemce”, a Piotr Kamola odnajduje się i rozwija swój talent aktorski w repertuarze Teatru Odnalezionego w JCK.
