Strażnica usytuowana na zachodnim stoku Szrenicy w sąsiedztwie schroniska "Na Hali Szrenickiej", powstała w 1945 roku jako trzecia strażnica WOP (Wojsk Ochrony Pogranicza) w strukturze pierwszej komendy odcinka Szklarska Poręba.
Był etat dla tresera psów
Na początku stacjonowało tam 56 żołnierzy. Kierownictwo strażnicy obejmowało komendanta, zastępcę komendanta ds. polityczno-wychowawczych i zastępcę ds. zwiadu. Wśród żołnierzy były dwie drużyny strzeleckie, drużyna fizylierów, drużyna łączności oraz gospodarcza. Etat był także dla instruktora do tresury psów służbowych i instruktora sanitarnego.
Kolejne zmiany i nadanie imienia
W 1947 roku strażnica została przekształcona w strażnicę drugiej kategorii z mniejszą liczbą wojskowych - 43. W 1954 roku wprowadzono nową numerację strażnic, a WOP Kamieńczyk otrzymał numer 5. Kolejna zmiana numeracji w 1956 roku wiązała się z numerowaniem strażnic na poziomie brygady.
A tak wyglądało ówczesne codzienne życia na placówce WOP:
Były świnie i ogródek
W międzyczasie siedziba strażnicy zmieniała się między trzema schroniskami, a następnie osiedlono ją w schronisku "Kamieńczyk". W latach 60.–70. przy wodospadzie Kamieńczyka funkcjonowała stajnia z 5 końmi. W 1976 roku batalion zabezpieczał łączność telefoniczną, a w latach 80. zrezygnowano ze słupów telefonicznych na rzecz dzierżawy łącz od Telekomunikacji Polskiej. Strażnica miała także hodowlę świń i ogródek warzywny.
W 1960 roku, po kolejnej zmianie numeracji, strażnica uzyskała numer 25 i została zakwalifikowana do kategorii III w 8. Łużyckiej Brygadzie WOP. W 1964 roku strażnica otrzymała status strażnicy lądowej. Rok 1963 przyniósł także nadanie strażnicy imienia Sandora Petofiego.
Pożar zniszczył obiekt
Później zostało przekształcone w dom wczasowy "Kamieńczyk". W 1984 roku, podczas kapitalnego remontu wybuchł pożar, który zniszczył cały budynek.
Decydującym momentem dla strażnicy Kamieńczyk było jej rozformowanie w grudniu 1989 roku. Po likwidacji Wojsk Ochrony Pogranicza w 1991 roku strażnica w Szklarskiej Porębie została podporządkowana Łużyckiemu Oddziałowi Straży Granicznej.
Dom dla cietrzewi
Kiedy w 1989 r. strażnicę rozformowano, jej obszar przejęła Strażnica WOP Przesieka. Po opuszczeniu obiektu przez żołnierzy, schronisko należało do Wojskowej Akademii Medycznej, a później do Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Archiwalne filmy z wysokich partii Karkonoszy od czasu 4:30.
Aktualnie wejście na teren strażnicy jest zabronione pod groźbą mandatu. Jest to teren ściśle chroniony bo mieszkają tam... cietrzewie. Niszczejącą strażnicę można w oddali dostrzec z Hali Szrenickiej.
Historia strażnicy
Historia powstania tego obiektu łączy się z wodospadem, który przyciągał już w średniowieczu poszukiwaczy skarbów i miłośników ziół. Mowa o wodospadzie Kamieńczyk, który nie tylko zachwyca swoim widokiem ale jest również najwyższym wodospadem w polskich Karkonoszach. Schronisko jest położone na wysokości ok. 830 m n.p.m.
Wodospad stał się główną atrakcją dla gości odwiedzających Szklarską Porębę zwłaszcza po wybudowaniu drogi z Piechowic do huty "Józefina" w latach 1848-49 (trasa prowadziła przez Halę Szrenicką). W latach 1923-24 schronisko zostało znacząco rozbudowane, oferując 20 pokoi z 35 łóżkami, co w tamtych czasach uchodziło za wygodę. W latach dwudziestych zarządca schroniska był Franz Adolph, który w znacznym stopniu przyczynił się do rozwoju sportów zimowych w Karkonoszach. Z jego inicjatywy powstał tor bobslejowy i skocznia narciarska w Szklarskiej Porębie.
