Dolnośląski Wojewódzki Konserwator Zabytków wpisał do rejestru zabytków trzy zapory wraz z innymi obiektami hydrotechnicznymi położone w Pilchowicach, Leśnej oraz Złotnikach Lubańskich. Obiekty hydrotechniczne powstawały po powodzi, która nawiedziła te tereny pod koniec XIX wieku.
Zespół elektrowni wodnej Pilchowice, składa się z zapory, przelewu stokowego z kaskadą, sztolni obiegowej wraz z szybem zasuw, dolnego stanowiska stopnia wodnego w postaci uregulowanego koryta rzeki, budynków elektrowni wodnej i rozdzielni. Kompleks uzupełnia most drogowy powstały w pierwszej dekadzie XX wieku. Zapora wodna jest największym tego typu obiektem w regionie. Głównym wykonawcą prac hydrotechnicznych i budowlanych była firma B. Liebold u. Comp. A.G. Holzminden-Berlin. Do najwybitniejszych inżynierów zatrudnionych przy powstawaniu zapory należeli Curt Bachmann i Albert Cucchiero.
W Leśnej obok zapory wybudowano przelewy studzienne, sztolnie, dolne stanowisko stopnia wodnego w postaci uregulowanego koryta rzeki i budynek elektrowni wodnej. Ciekawostką jest budynek wartowni, a obecnie budynek mieszkalny, który był pierwszą tak dużą inwestycją na terenie Prowincji Śląskiej, powstałą na początku XX stulecia. Jej autorem był inżynier Otto Intze.
W Złotnikach do dziś zachowały się: zapora, przelew stokowy z kaskadą, sztolnia obiegowa wraz z szybem zasuw, dolne stanowisko stopnia wodnego w postaci uregulowanego koryta rzeki oraz budynki elektrowni wodnej, mechanizmów podnoszenia zasuw sztolni obiegowej oraz mieszkalny Obiekt powstał według planów inżyniera Otto Inztego, a wśród inżynierów nadzorujących prace był Curt Bachmann, który wcześniej uczestniczył w budowie zapory w Leśnej i Pilchowicach.