Tym razem tematem spotkania była historia komunikacji w naszym regionie. Podczas części muzealnej przybyłych przywitała dyrektor Muzeum Karkonoskiego Julita Zaprucka. O rozwoju komunikacji opowiedział przewodnik muzealny Marcin Kłos. Opowiedział nie tylko o rozwoju szlaków komunikacyjnych ale także o tworzeniu nowych form komunikacji w okresie po II wojnie światowej. O tym jak te połączenia rzutowały na rozwój życia ludzi osiedlających się tutaj ale także jak te połączenia wpływały na rozwój turystyki w regionie. Przede wszystkim odniósł się do komunikacji kolejowej i samochodowej, ale także do komunikacji lotniczej. Bo przecież Jelenia Góra posiada swoje lotnisko. Co prawda ma ono nieco przykrótki pas startowy aby przyjmować samoloty rejsowe, nawet te małe, jednak wciąż odbywa się tutaj ruch lotniczy.
Najważniejszym jednak było przedstawienie historii rozwoju komunikacji miejskiej w Jeleniej Górze. A jest ona niezwykła. Jej tradycje sięgają roku 1875 kiedy to miejska policja wydała pierwsze zezwolenia na zarobkowy przewóz pasażerów. Dotyczyły one pojazdów konnych zwanych omnibusami. Oczywiście trasy prowadzące z Jeleniej Góry do Sobieszowa, Cieplic i Podgórzyna były obsługiwane także przez dorożki, których było niemal setka. W roku 1897 wprowadzono pierwsze tramwaje o napędzie gazowym. Były one jednak zbyt słabe by sprostać przewozom w górskim terenie. Dlatego już w roku 1900 zastąpiono je tramwajami elektrycznymi. Kolejnym krokiem miało być wprowadzenie do eksploatacji trolejbusów ale ostatecznie nie doszło do tego. W roku 1945 zakłady zmieniły swoją nazwę na „Kolej elektryczna w Jeleniej Górze”. W roku 1951 było to Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne, następnie Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne, by ostatecznie działać jako Miejski Zakład Komunikacyjny. 29 kwietnia 1969 roku z szyn zjechał ostatni tramwaj co zakończyło ten rodzaj transportu. Dzisiaj zakład używa autobusów, pierwszy z nich zaczął kursować w roku 1961.
Wykład o komunikacji został uzupełniony ciekawym filmem dokumentalnym, w którym ukazano jak wyglądał tabor w poszczególnych latach. Miało to swój wydźwięk w dalszej części spaceru kiedy dotarliśmy do bazy Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego. Ze względu na padający deszcz zmuszeni zostaliśmy do skorzystania z komunikacji autobusowej co pozwoliło na sprawdzenie jak ta działa w dniu dzisiejszym.
Podczas drugiej części spaceru spotkaliśmy się z prezes zarządu MZK Agatą Buśko, która nie tylko opowiedziała wiele nieznanych nam faktów z historii przedsiębiorstwa ale także nakreśliła wizję działalności firmy w przyszłości. Dowiedzieliśmy się o najnowszych trendach jakie obowiązują podczas wymiany taboru, o przepisach rzutujących na działalność takich przedsiębiorstw, o kłopotach związanych z finansowaniem firmy, pozyskiwaniem odpowiednio przygotowanych pracowników. O oczekiwaniach pasażerów, które często są niemożliwe do spełnienia. I nie wynika to z niechęci zarządu firmy lecz z obowiązujących przepisów lub technicznych możliwości używanego taboru. Ponieważ wcześniej zostaliśmy oprowadzeni po zakładzie i dowiedzieliśmy się jak przebiega proces obsługi autobusów wyruszających w trasę ale także jak są one serwisowane po zakończeniu pracy mogliśmy zadawać pani prezes konkretne pytania tak by uzyskać odpowiedzi na nie i podejmować dyskusję rozumiejąc złożoność zasad funkcjonowania tego typu przedsiębiorstwa oraz być świadomym tego co czeka nas w niedalekiej przyszłości jeśli chodzi o zaspokojenie potrzeb transportowych naszego miasta.
Na koniec mieliśmy możliwość obejrzenia kolekcji modeli ukazujących tabor używany przez zakład transportowy od początku jego istnienia.
