Miedzianka, zniszczona przez czas i ludzkie decyzje, staje się tłem dla memoriału, który ma na celu pielęgnowanie wspomnień o wykluczonych grupach społecznych, takich jak górnicy, więźniowie polityczni, a także osoby uznane za „nieczyste” w średniowiecznym społeczeństwie.
Centralnym elementem projektu jest budynek, który łączy w sobie funkcję wystawową oraz przestrzeń refleksji. W oderwaniu od zewnętrznego świata, zaprojektowany pod ziemią, memoriał wyraża niewidoczność ofiar wykluczenia.
Budynek ma łączyć wszystkie grupy społeczne, którym został poświęcony projekt. Byli to m. in.: nieczyści, czyli wiedźmy, samobójcy czy nieochrzczone dzieci, osoby uznane przez średniowieczne społeczeństwo za zagrożenie i potencjalne niebezpieczeństwo, a wykluczenie każdego z nich opierało się na przesądach.
Byli też górnicy i więźniowie polityczni pracujący w kopalni uranu w latach 50.,którzy zmuszani byli do ciężkiej pracy narażającej ich zdrowie i życie. Wszystko po cichu, aby nikt się nie dowiedział.
Także mieszkańcy Miedzianki, ci, którzy spędzili tutaj całe życie, jedna decyzja zaważyła na całym ich późniejszym życiu — otworzenie kopalni zapowiadające upadek miasteczka i jego likwidację.
