W imprezie tej w ciągu kilku lat brało udział coraz więcej europejskich muzeów. Z czasem z okazji „Nocy Muzeów” zaczęto przygotowywać specjalne ekspozycje i imprezy. Co jest zadziwiające, w ostatnich latach do tego typowego muzealnego wydarzenia zaczęły się przyłączać inne instytucje nie mające nic wspólnego z muzealnictwem. „Noc Muzeów” przypomina obecnie bardziej noc z kulturą. Imprezy z cyklu „Noc Muzeów” odbywają się co roku, mniej więcej w połowie maja.
Także w maju, ale już dokładnie 18. maja, od 1977 roku obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Muzealnika. Ta starsza od „Nocy Muzeów” impreza, ustanowiona została przez Międzynarodową Radę Muzeów” (ICOM – International Council of Museums, powstałą w 1946 roku przy wsparciu UNESCO. Ta
Międzynarodowa Rada Muzeów jest pozarządową organizacją skupiającą ponad 23.000 muzeów z całego świata. Jej sekretariat mieści się w Paryżu, a w każdym kraju członkowskim działają komitety narodowe). Jest to prawdziwe święto muzealników, którzy na ten wyjątkowy dzień przygotowują specjalne imprezy (wystawy, warsztaty, wykłady, itp.)
Międzynarodowy Dzień Muzeów jest też okazją do spotkania samych muzealników i uhonorowanie ich pracy. Kiedyś były to odznaczenia, dyplomy i nagrody finansowe. Dzisiaj z tej dawnej tradycji prawie nic nie zostało. Muzealnicy zachowali zwyczaj spotykania się we własnym gronie, zapraszając swoich kolegów z muzeów ościennych.
Na naszym terenie tradycja takich spotkań narodziła się w dawnym województwie legnickim. Tam co roku organizowano takie spotkania, w których głównym punktem były rozgrywki sportowe np. o beczkę piwa. Każdego roku organizatorem było inne miasto województwa: Legnica, Głogów, Jawor lub Chojnów. Głównym propagatorem tego wydarzenia było Muzeum Miedzi w Legnicy, kuźnia kadry muzealników Dolnego Śląska. To z tego muzeum (a nie z Muzeum Narodowego we Wrocławiu) wywodzili się dyrektorzy wielu dolnośląskich muzeów. Byli to m.in.: Teresa Wolanin, wieloletnia dyrektor Muzeum Ceramiki w Bolesławcu Anna Poźniak, wieloletnia dyrektor Muzeum Regionalnego w Chojnowie Stanisław Firszt, wieloletni dyrektor Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze i Muzeum Przyrodniczego w Jeleniej Górze. To ten ostatni, obejmując w 1987 roku kierownictwo Muzeum Okręgowego w Jeleniej Górze (dzisiaj Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze) przeniósł na teren województwa jeleniogórskiego zwyczaj spotkań muzealników w dniu ich święta.
Pierwsze spotkanie miało miejsce na zamku w Bolkowie w 1990 roku, oddziale Muzeum Okręgowego w Jeleniej Górze. Jeleniogórscy muzealnicy zaprosili swoich kolegów z ościennych muzeów z woj. legnickiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego. Dawało to możliwość bezpośrednich, koleżeńskich kontaktów między muzealnikami na Dolnym Śląsku. Nie zapomniano też o byłych pracownikach muzeów, tych którzy już odeszli na zawsze, ale też o tych, którzy doczekali emerytury.
Społeczeństwo regionu, a przede wszystkim młodzi adepci muzealnictwa powinni wiedzieć kto budował i organizował muzea na Dolnym Śląsku. Jak wiele zaangażowania i mrówczej pracy wniosły pierwsze pokolenia pracowników muzealnych w ich rozwój i współczesny wygląd muzeów.
Od lat 1945-1947 do dzisiaj w muzeach Kotliny Jeleniogórskiej pracowało ponad 200 osób. Wśród nich byli pracownicy merytoryczni (asystenci, adiunkci i kustosze), wielu specjalistów (archeolodzy, geolodzy, etnografowie, historycy, historycy sztuki), a także pracownicy administracji (kierownicy administracji, księgowi) oraz pracownicy obsługi (opiekunowie ekspozycji, montażyści wystaw, dozorcy). Najwięcej osób, ponad 150 przewinęło się przez Muzeum Karkonoskie w Jeleniej Górze (wcześniej Muzeum im. Jana Matejki, Państwowe Muzeum im. Jana Matejki, Muzeum Regionalne w Jeleniej Górze, Muzeum Okręgowe w Jeleniej Górze). Pracowali tam m.in.: Antoniewski Tadeusz, Augustynowicz Maria, Borkowski Borys, Dąbrowski Karol, Harasimowicz Barbara, Michniewicz Zbisław, Stein Karol, Bakalarz Krystyna, Bartnik Krystyna, Gebhart- Pelczar Zofia, Gniadzik Anna, Herbaszewski Krzysztof, Kałużyński Marek, Klisowska-Filipczuk Irena, Łobaczewska-Młynarz Wanda, Maćkowiak Renata, Machnik Leszek, Rymaszewska Barbara, Sierka Władysław, Słomska Halina, Szymczak Henryk, Szelegejd Barbara, Buczyński Mieczysław,Bujło Violetta, Danielska Bożena, Firszt Stanisław, Gul Anna, Grabowski Wojciech, Kułakowska Katarzyna, Firszt-Sikora Aneta, Miszczyk Tomasz, Ratajczak Aneta, Rzeszowski Robert, Sołtan Ewa, Szafrańska Katarzyna, Wilk Stanisław, Woch Tadeusz, Żelazko Stefania, Zawiła Marcin, Zawiła Gabriela, Wiater Przemysław, Brymerski Bogdan, Łaciuk Adam, Allen Maria, Fabiański Jan, Zubowicz-Kłosowska Małgorzata, Skibiński Stefan.
W drugim co do wielkości muzeum w Kotlinie Jeleniogórskiej, w Muzeum Przyrodniczym w Jeleniej Górze (wcześniej Muzeum Przyrodnicze w Cieplicach Śląskich Zdroju,pracowali: Langdo Maria, Krzywiiec-Bieniasz Józef, Kopton Herbert, Borkowski Alfred, Gramsz Bożena, Narkiewicz Czesław, Dobrowolska-Popielarz Bożena, Wojtaszek Mariola, Wojtaszek Zbigniew, Mielech Joanna, Nowak-Odelga Aleksandra, Sokołowski Tomasz.
W latach powojennych na terenie Kotliny Jeleniogórskiej utworzono jeszcze trzy nowe muzea: Muzeum Sportu i Turystyki w Karpaczu, Muzeum Zabawek im. Henryka Tomaszewskiego w Karpaczu i Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze, w których pracowało i pracuje kilka osób, w tym m.in.: Zbigniew Kulik, Julita Zaprucka czy Janusz Skowroński. Nie są to wszyscy pracownicy muzeów, tylko część z nich wymieniono wyżej. Wnieśli oni najwięcej w rozwój naszego karkonoskiego muzealnictwa. W tym roku spotkanie muzealników odbyło się jak przed laty na zamku w Bolkowie, ale miało już zupełnie inny charakter.
