Wykryto wtyczkę adblock lub inną metodę blokowania reklam.
Nie lubisz reklam? Rozumiemy to.
Jednak Portal utrzymuje się głównie z tego źródła.
Dlatego proponujemy zakup subskrypcji, która pozwala na wyłączenie reklam.
Kupując subskrypcję pomagasz dzieciom z jeleniogórskich domów dziecka.
KUP SUBSKRYPCJĘ
Jeśli nie chcesz już teraz wykupić subskrypcji - prosimy o odblokowanie portalu w opcjach adblocka.
Zobacz jak odblokować
Wysłał ich tutaj Delegat Prowincjalny Polskiej Prowincji Zakonu Księży Pijarów o. Hieronim Stusiński. Ojcowie Suślik i Kubik trafili do Cieplic Śląskich Zdroju, a o. Pitala zatrzymał się w Jeleniej Górze. Ich celem była odbudowa Kościoła Katolickiego w strukturach Kościoła Polskiego, po setkach lat prób oderwania ziemi śląskiej od związków z Polską i Kościołem Katolickim.
Na terenie Kotliny Jeleniogórskiej mieszkało wówczas tysiące Niemców, którzy byli tutaj ogromną większością. W Jeleniej Górze opiekował się nimi proboszcz ks. Paul Schinke, a w Cieplicach ks. Amand Fritsch. W tym czasie zaczęło tu przybywać tysiące Polaków, nad którymi pijarzy mieli roztoczyć opiekę duszpasterską.
Ojciec Adam Pitala oprócz posługi w kościele św. Erazma i Pankracego uczył też przez rok religii w Gimnazjum i Liceum im. Stefana Żeromskiego. W niedziele i święta odprawiał msze święte w kościołach filialnych w Maciejowej i w Dziwiszowie.
W 1946 roku, decyzją władz zakonu, z Cieplic odszedł do Jeleniej Góry o. Wiktor Kubik, a na jego miejsce trafił o. Adam Pitala. Odprawiał msze w kościele św. Jana Chrzciciela i kościele filialnym w Wojcieszycach. A także uczył w szkole rzemiosł artystycznych. W czasie tej posługi rozpoczął studia na Katedrze Historii Kościoła w Polsce na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1947-1948 pisał pracę magisterską na temat: „Dzieje kościoła prepozytury cystersów w Cieplicach Śląskich”. Pracując nad nią korzystał ze źródeł znajdujących się w Archiwum Parafialnym w Cieplicach, a także z Biblioteki Instytutu Śląskiego im. J.S. Bandkiego w Cieplicach Śląskich Zdroju, utworzonej na bazie byłej Biblioteki Majorackiej Schaffgotschów. Biblioteka ta funkcjonowała tylko przez rok, a później jej zasób (od 1949) został podzielony na części i przekazany kilku bibliotekom w Polsce, m.in. Bibliotece Narodowej w Warszawie, Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu.
Ojciec Pitala pracę magisterską obronił w 1949 roku i miał zamiar rozpocząć studia doktoranckie u swojego promotora, ale jego uczelnię przeniesiono z Krakowa do Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jej tematem miało być: „Uposażenie opactwa cysterskiego w Henrykowie w wiekach średnich”. Próbował tez kontynuować studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, ale odległość oraz pełnione przez niego obowiązki nie pozwoliły mu na to.
W 1951 roku, Delegat Prowincjalny o. Bonawentura Kadeja odwołał go z Cieplic do Krakowa. Do 1952 roku przebywał w kolegium Krakowskim jako wychowawca młodzieży w internacie, którego kierownikiem był o. Stanisław Kaseja, który w latach 1965-1982 był proboszczem w kościele św. Jana Chrzciciela w Cieplicach Śląskich Zdroju. O. Pitala w latach 1952-1955 był wikariuszem parafii Najświętszego Imienia Maryi; w latach 1955-1956 był rektorem Domu w Krakowie-Rakowicach; w latach 1955-1958 administrował parafią Kraków-Rakowice; w latach 1958-1958 pomagał w parafii w Jaworniku, gdzie przez pewien czas był jej administratorem.
Następnie, ponownie w latach 1959-1570 przebywał w Domu w Krakowie-Rakowicach, gdzie pomagał w duszpasterstwie i uczył w Prywatnym Liceum Ogólnokształcącym Pijarów w Krakowie przy ul. Czapskich. Był też cenzorem, konsultantem i asystentem prowincjalnym.
Ojciec Pitala, w latach 1979-1998 spisywał kronikę Domu Krakowskiego. Po nim prace tę kontynuował o. Henryk Bogdziewicz, który w latach 1980-1982 i 1995-1997 przebywał w Cieplicach i był autorem rozprawy: „50 lecie obecności pijarów w Archidiecezji Wrocławskiej w latach 1945-1995”, opracowanej i opublikowanej w 2020 roku, w nr 52 „Rocznika Jeleniogórskiego”, pt.: „75 lat pobytu pijarów na ziemi jeleniogórskiej, lata 1945-1995”.
W latach 1982-1988, o. Adam Pitala był ekonomem prowincjalnym, a w latach 1985-1995 sekretarzem prowincjalnym i archiwistą prowincjalnym. Natomiast w latach 1988-1999 był wicedyrektorem Domu Krakowskiego. Jak widać, przez wiele lat pełnił odpowiedzialne funkcje w całym zakonie. Pracował bardzo intensywnie. 6 kwietnia 1996 roku przeżył zawał i wylew, po tym miał różnego rodzaju powikłania zdrowotne.
W 2002 roku obchodził 60. lecie święceń kapłańskich (przyjął je 15 czerwca 1941 roku w Krakowie). W grudniu tegoż roku zasłabł i ponownie trafił do szpitala, gdzie zakończył aktywne i owocne życie.
Ojciec Adam Pitala był jedynym z pierwszych polskich księży w Kotlinie Jeleniogórskiej. Był pierwszym, który na tym terenie napisał pracę magisterską na temat dawnej architektury i historii. Złotymi zgłoskami wpisał się w dzieje Cieplic Śląskich Zdroju, choć przebywał tutaj tylko sześć lat.
