Należeli do niego m.in. Stanislaus Saur i Pankracy Klemm. Stanislaus Saur urodził się ok. 1469 roku w Lwówku Śląskim. Jako siedemnastolatek w 1486 roku rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które ukończył w 1490 roku i otrzymał tytuł bakałarza. W 1492 roku został wydalony z tego miasta za udział w miejskich rozruchach. W 1496 roku pojawił się we Wrocławiu gdzie otrzymał stanowisko notariusza w kancelarii biskupa wrocławskiego Hansa Rohta, przez którego został mianowany w 1504 roku kanonikiem w kolegiacie św. Krzyża we Wrocławiu. Po śmierci biskupa, w 1507 roku wyjechał na studia do Wiednia, z których powrócił rok później do Wrocławia. Dzięki wsparciu nowego biskupa Hansa Turzo (absolwenta Uniwersytetu Jagiellońskiego) w imieniu starosty Śląska, Franciscus Ruprecht mianował go (jako ostatniego w ten sposób) na proboszcza kościoła św. Erazma i Pankracego w Jeleniej Górze. Saur, choć sam bardzo rzadko przebywał w tym mieście, bo zarządzał poprzez wikariusza Walentego Winklera, udało mu się wyremontować walącą się już plebanię. W 1523 roku, przyjął z rąk hrabiego Ulryka I Schaffgotscha, jako dar dla kościoła, wspaniały ornat wyszywany perłami (Schaffgotsche przeszli na protestantyzm w 1526 roku).
Z powodu ciągłego pobytu we Wrocławiu, Rada Miasta Jeleniej Góry, która w większości sprzyjała ewangelikom, usunęła go w 1524 roku z funkcji proboszcza i na to miejsce powołała pierwszego pastora, który przybył ze Złotoryi, Georga Langnickela. Saur zmarł we Wrocławiu.
Pankracy Klemm urodził się ok. 1476 roku w Jeleniej Górze. Imię, jak wielu chłopców urodzonych w tym mieście, otrzymał za jednym z patronów kościoła farnego – św. Pankracego. Jako młodzieniec wstąpił do dominikanów. Wyjechał do Gdańska, gdzie w 1478 roku został kantorem w kościele św. Jana. Na początku XVI wieku wyjechał na pogłębienie studiów do Niemiec. Tam zapoznał się z nowymi prądami reformatorskimi płynącymi z Wittembergii. Po wystąpieniu Marcina Lutra powrócił do Gdańska, gdzie od 1525 roku był kaznodzieją w kościele św. Jana. Za głoszenie nowych myśli reformatorskich biskup kujawski Mikołaj Drzewicki, chciał go wydalić z diecezji, ale Rada Miasta Gdańska stanęła w jego obronie i dlatego pozostał na swoim stanowisku. Dodatkowo powierzono mu stanowisko kaznodziei w kościele Mariackim, którego proboszczem był Jan Dantyszek. W związku z tym, że proboszcz był często na wyjazdach, Klemm otwarcie zaczął głosić nauki Lutra. Proces reformacji chciał zatrzymać w Gdańsku kolejny biskup kujawski, Karnkowski, a nawet sam król Zygmunt I Stary. Ale wobec oporu Rady Miejskiej, którą w większości opanowali ewangelicy, Klemm pozostał na swoim stanowisku. W 1536 roku Rada przy kościele Mariackim ustanowiła urząd pastora, który objął Pankracy Klemm.
W 1539 roku jadąc do Wittembergii Klemm zatrzymał się na krótko w Jeleniej Górze i spotkał się z grupą miejscowych ewangelików. Następnie ruszył dalej na spotkanie z Marcinem Lutrem. Kiedy po roku pojawił się w Gdańsku, kolejny biskup kujawski Mikołaj Dzierżgowski, przeciwnik luteranizmu, próbował wpłynąć na Radę Gdańska, aby usunęła Klemma ze stanowiska, ale ta stanęła za nim murem. Pankracy Klemm zmarł 21 września 1546 roku.
