Po ich grobach właściwie nie ma już śladu, choć ich kości nadal są w miejscach, gdzie zostały złożone, a dzisiaj przykrywa je piękna murawa - ni to cmentarza, ni to miejskiego parku. W jednym z nich leży Sebastian Carl Christoph Reinhardt, złożony tutaj do grobu, 30 maja 1827 roku, obok swojej żony, rodowitej jeleniogórzanki („Hirschberżanki”) Johanny Margarety zd. Brückner, która spoczęła na tym cmentarzu w 1811 roku.
Reinhardt urodził się 13 grudnia 1738 roku, w Ortenburgu koło Passawy (Bawaria). Jego rodzice byli bardzo religijni. Ojciec Johann Gottlieb Reinhardt był kaznodzieją sądowym i pastorem luterańskim, matka Maria Susanna, zd. Kraer, była gospodynią domową. W 1744 roku, rodzina Reinhardtów przeniosła się do Ratyzbony i to właśnie tam Sebastian Carl rozpoczął naukę w „Gymnasium poeticum”. Do szkoły uczęszczał z rok młodszym bratem, Carlem Gottliebem Christophem. Obaj bardzo dobrze się uczyli, o czym świadczą przyznawane im nagrody. Dodatkowo, Sebastian był nad wyraz uzdolniony plastycznie, dlatego w 1760 roku, rozpoczął studia w „Collegium Carolinum”, w Brunszwiku (Braunschweig), u prof. Edingera. Kontynuował je w galerii obrazów w Schloss Salzdahlum, pod opieką Puscha.
Aby pogłębiać wiedzę i umiejętności, podróżował. Przebywał w Hamburgu, Amsterdamie, Lipsku, Dreźnie, Berlinie i Poczdamie. W Dreźnie poznał znanego rytownika Adriana Zigga, który później z reprodukował w miedzi jego obrazy z Poczdamu i okolic. Dało to w 1788 roku rozgłos Sebastianowi Reinhardtowi. Został przyjęty do Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Za namową członków Akademii i ministra Heinitza wyjechał w Karkonosze, aby malować tamtejsze piękne krajobrazy. Wg umowy, rocznie miał stworzyć dwa obrazy, które przesyłał do Akademii. W sumie stworzył ich ponad sześćdziesiąt.
Reinhardt, co roku uczestniczył w wystawach Akademii w Berlinie, aż do 1824 roku. Wiele jego dzieł zostało wyrytych w miedzi przez D. Bergera. Sebastian Reinhardt malował też na zlecenie księcia Hochberga z Książa. Zamieszkał na stałe w Jeleniej Górze (Hirschberg), a w 1791 roku ożenił się z Johanną Margarethą Brückner. W 1793 roku urodził się im syn, Carl Heinrich Otto, który niestety po trzech miesiącach zmarł i został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Jeleniej Górze. W 1811 roku, zmarła żona Reinhardta. Ostatni raz, karkonoski pejzażysta, wziął udział w wystawie, w Berlinie w 1822 roku, a ostatnie karkonoskie (śląskie) pejzaże stworzył w 1824 roku. Rok wcześniej, pięćdziesiąt siedem jego obrazów, Akademia oddała do Urzędu Królewskiego Marszałka Dworu i udekorowano nimi wiele rezydencji królewskich, m.in. w Berlinie i Królewcu.
W 1825 roku, Sebastian Reinhardt przeżył atak apopleksji i od tego czasu nie mógł już malować. Zamieszkał w domu dyrektora jeleniogórskiej cukrowni, Johanna Daniela Hesse. Tam napisał swoją autobiografię w 1827 roku i tegoż samego roku zmarł. Autobiografia ta, do dzisiaj, przechowywana jest w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie.
Reinhardt był pierwszym pejzażystą karkonoskim. Jego dzieła zachowały się w niewielkiej ilości. W Berlinie przechowywanych jest osiem obrazów, w Muzeum w Wałbrzychu - pięć, jeden obraz w Görlitz, a w Muzeum Narodowym we Wrocławiu - trzy, w tym obraz przedstawiający widok na Jelenią Górę.
Większość prac Reinhardta znanych jest z reprodukcji (miedziorytów i akwafort). Znajdują się one w posiadaniu, m.in. Muzeum Karkonoskiego w Jeleniej Górze.
