Po dwóch latach zdecydował sprowadzić do cieplickich wód zakonników, którzy mogliby obsługiwać istniejące tam termy i obiekty z nimi związane. Wybrał cystersów. Zamiar ufundowania im prepozytury ogłosił 16 czerwca 1403 roku, w obecności notariusza z Legnicy, wrocławskiego kapłana Stanislausa Lindenasta i starosty księstwa świdnicko-jaworskiego Jana von Leuchtenbega.
Zrobił to w dowód wdzięczności Bogu za narodzenie syna. Uroczystość odbyła się pod wielką lipą, która rosła w centrum fundowanego obiektu (drzewo to powaliła gwałtowna burza, która miała miejsce 20 października 1697 roku). W miejscu tym, hrabia Johann Anton Schaffgotsch w 1708 roku wzniósł Kolumnę Trójcy Przenajświętszej z okazji wyniesienia go do stanu dziedzicznych hrabiów cesarstwa.
Rok ten kończył też wieloletni spór między cystersami i Schaffgotschami, o darowizny i nadania. Hrabia na cokole umieścił tabliczkę z napisem, który potwierdzał przywileje cystersów: „Pod drzewem lipowym, dnia 16 czerwca przed godziną dziewiątą, pan na Chojniku Gotsche Schoff ufundował cystersom z Krzeszowa prepozyturę, co swoim majestatem potwierdza Johann Anton Schaffgotsch po tym jak pierwsza prebenda spaliła się w pożarze, a niniejsza rzeźba przypominać będzie potomnym odnowienie fundacji”.
Ogłoszony zamiar fundacji prepozytury nie był jednoznaczny z jej uruchomieniem. W dniu 20 czerwca 1403 roku Gotsche II podarował cystersom z Krzeszowa część Cieplic wraz z istniejącym tam kościołem (Kościół wznieśli prawdopodobnie już w końcu XIII lub na początku XIV wieku joannici, którzy zarządzali ciepłymi wodami i to oni spowodowali, że kościół był pod wezwaniem Św. Jana, którego darzyli szczególną estymą).
Zamiar utworzenia prepozytury klasztoru krzeszowskiego poparł 4 lipca 1403 roku papież Innicenty VII (stosowna bulla papieska w tej sprawie została wydana parę lat później).
Aby ułatwić przejmowanie parafii cieplickiej przez Cystersów 15 września 1403 roku, swój urząd proboszcza złożył dotychczasowy zarządca parafii ksiądz Mikołaj Schrudan, niektóre źródła podają że tym proboszczem był Jonas Andres, a Schrudan był pierwszym cysterskim proboszczem.
Gotsche II, aby wspomóc finansowo powstającą prepozyturę podarował w 1404 roku cystersom wieś Wojcieszyce.
Wszystkie te działania potwierdził król czeski Wacław 20 marca 1404 roku.
Zatwierdzenie cystersom cieplickiej prepozytury wydał papież Jan XXIII dopiero w 1410 roku. W ślad za tym 26 października 1410 roku kapituła klasztoru w Krzeszowie wybrała przeora dla cieplickiej prepozytury oraz sześciu ojców do jej obsadzenia. Dbano przy tym aby ojców było mniej niż 9 bowiem gdyby było ich więcej powstałby nowy klasztor a nie prepozytura (przedstawicielstwo).
Dokument ten podpisali opat Mikołaj V Goldberg i Gotsche II Schoff w obecności cystersów z Lubiąża, Henrykowa i Kamieńca.
Od tego momentu cystersi na stałe zamieszkali w Cieplicach. Ich pobyt w uzdrowisku zakończył akt kasacji klasztorów na Śląsku, wydany przez króla pruskiego Fryderyka III Wilhelma z dnia 30 października 1810 roku.
Zatem cystersi obecni byli w Cieplicach niemal dokładnie przez 400 Lat. Ich pobyt tam jest widoczny do dzisiaj w postaci zabudowy dawnej prepozytury i kościoła św. Jana Chrzciciela.
